John Webster
(ur. ok. 1580, prawdopodobnie Londyn, Anglia - zm. ok. 1630, Anglia)
Angielski dramatopisarz i poeta, jeden z wybitniejszych twórców okresu poszekspirowskiego. Niewiele informacji zachowało się o jego życiu. Wiadomo, że był żonaty i miał kilkoro dzieci. Należał najprawdopodobniej do Merchant Taylor's Company, gdzie występował także jako aktor. Był urzędnikiem w parafii St. Andrews w Holborn.
Pierwsza wzmianka o nim powchodzi z 1602 roku, gdy Filip Henslowe wystawił potwierdzenie wypłaty 5 funtów dla Webstera, Middletona i Draytona za sztukę "Caesar's fall".
W 1604 Webster napisał znakomity wstęp do sztuki Johna Marstona "The malcontent", który pomógł wystawić utwór po raz pierwszy przez King's Men i przyczynił się do jego popularności.
Websterowi przypisuje się autorstwo wielu dramatów i fragmentów sztuk, jednak jedynie cztery, jak stwierdzono, na pewno zostały napisane przez niego samodzielnie. Są to: "The devil's law case" (1610), "The white devil" (1612?), "The duchess of Malfi" (1612-1613?) i "Monuments of honour" (1624). Jego sztuki to pełne intryg i namiętności mroczne tragedie, bądź tragikomedie, utrzymane w nastroju melancholijnym. Ukazują one mechanizmy władzy, szerzącą się korupcję i zakłamanie.
Webster pisał też sztuki wspólnie z Thomasem Dekkerem, jak "Westward Ho" (1604) i "Northward Ho" (1605), z Thomasem Heywoodem "Appius and Virginia" (1608?) z Thomasem Middletonem "Any thing for a quiet life" (1621) czy z Williamem Rawley'em
"A cure for a cuckold" (1624-1625?).
Jako poeta napisał trzy elegie poświecone Księciu Henry'emu, zmarłemu w 1612, które wydane zostały w zbiorze "A monumental column" (1613).
W Polsce wydana została jego "Księżna d'Amalfi" (1969), przetłumaczono też "Białą diablicę".
