Carl Orff
Ur. 10 VII 1895, Monachium. Zm. 29 III 1982, Monachium.
Carl Orff kształcił się w monachijskiej Akademii Muzycznej, później zaś studiował prywatnie pod kierunkiem Henryka Kamińskiego. Działał jako kompozytor i dyrygent; założył też w Monachium własną szkołę rytmiki i tańca stylizowanego. W twórczości swej koncentrował się najpierw na muzyce kameralnej, następnie symfonicznej, lecz w 1935, licząc lat 40, wycofał wszystkie napisane do tego czasu utwory, aby poświęcić się wyłącznie teatralizowanym formom twórczości wokalno-instrumentalnej - i istotnie, dopiero w tej dziedzinie zdobył sobie sławę i wybitną pozycję na gruncie muzyki współczesnej.
Twórczość Orffa jest nader interesującym i oryginalnym zjawiskiem na tle dzisiejszej epoki. Ożywił on dawne formy średniowiecznego ludowego teatru z właściwą mu swoistą syntezą muzyki, śpiewu, poezji, tańca i gry scenicznej. W swych utworach podkreślał silnie element archaizacji i surowego prymitywu, jednak dzieła jego odbiera słuchacz jako sztukę na wskroś współczesną, do czego przyczynia się w pierwszym rzędzie bogata (mimo częstego powtarzania pewnych formuł) rytmika, odgrywająca niejednokrotnie rolę pierwszoplanową, oraz oryginalna instrumentacja; dla tych charakterystycznych cech niektórzy entuzjaści byli nawet skłonni porównywać Orffa ze Strawińskim z późniejszego okresu twórczości. Najwybitniejszym dziełem Orffa jest bez wątpienia tryptyk teatralny "Trionfi" (znany także i w Polsce z wykonań koncertowych); znaczną popularność zyskała sobie też opera "Mądra", wg baśni braci Grimm, w mniejszym już stopniu "Der Mond" ("Księżyc"), "Die Bernauerin" i "Antygona". Dokonał również Orff współczesnego opracowania kilku dzieł Monteverdiego.
Źródło: Przewodnik Operowy Józef Kański, PWM 1997
