Jacques F.F. Halevy
Ur. 27 V 1799, Paryż. Zm. 17 III 1862, Nicea.
Halevy pochodził z rodziny żydowskiej, która do Francji przybyła z Bawarii (właściwie nazwisko jego ojca brzmiało Levi). Od 1809 kształcił się w Konserwatorium Paryskim pod kierunkiem Bertona i Cherubiniego; w 1819 ukończył tę uczelnię, zdobywając "Nagrodę Rzymską" za kantatę "Herminia". Pierwsze trzy próby operowe Halevy'ego nie ujrzały w ogóle świateł sceny; dopiero czwarta opera, "L`Artisan", została w 1827 przyjęta do wystawienia w Theatre Feydeau. W tym samym roku obejmuje Halevy wykłady w konserwatorium, a w 1840 zostaje profesorem kompozycji (do jego uczniów zaliczali się m. in. Gounod, Bazin, Masse, Deldevez, Offenbach i Bizet). Nie brakło w jego karierze godności i zaszczytów; w 1836 został obrany członkiem Instytutu na miejsce A. Reichy, a od 1854 był dożywotnim sekretarzem Akademii Sztuk Pięknych.
Jacques Halevy jest twórcą przeszło 30 oper, wśród których wyróżniła się m. in. komedia muzyczna "L'eclair" ("Błyskawica") (grana również w Polsce), "Les mousquetaires de la reine" ("Muszkieterowie królowej") oraz ostatnie dzieło "Le deluge" ("Potop") dokończone przez Bizeta. Napisał Halevy również balet "Manon Lescaut", a także szereg kantat i dzieł muzyki kościelnej. Jednak jego sława i miejsce w historii muzyki opierają się przede wszystkim na jednym dziele - na operze "Żydówka", która na długie lata, bo aż do czasów I wojny światowej, należała do najpopularniejszych pozycji światowego repertuaru operowego.
Źródło: Przewodnik Operowy Józef Kański, PWM 1997
