Jerzy Pilch
PILCH Jerzy
(ur. 10 sierpnia 1952, Wisła, zm. 29 maja 2020 w Kielcach)
Prozaik, publicysta, autor felietonów. Ukończył polonistykę na Uniwersytecie Jagiellońskim. W latach 1975-85 pracował w Instytucie Filologii Polskiej UJ. Od 1978 roku był członkiem redakcji "Studenta", a następnie współorganizatorem i autorem niezależnego czasopisma literackiego - najpierw mówionego - "NaGłos". W latach 1989-1999 stały felietonista "Tygodnika Powszechnego", a od 1999 roku "Polityki". Debiutował tomem opowiadań "Wyznania twórcy pokątnej literatury erotycznej" w 1988 roku i otrzymał za nie nagrodę Fundacji im. Kościelskich. Opublikował ponadto powieści: "Spis cudzołożnic" (1993 - ekranizacja Jerzego Stuhra 1994), "Inne rozkosze" (1995), "Tysiąc spokojnych miast" (1997), "Pod mocnym aniołem" (2001), "Opowieści wigilijne" (2000 - razem z Olgą Tokarczyk i Andrzejem Stasiukiem), "Upadek człowieka pod Dworcem Centralnym" (2002), "Miasto utrapienia" (2004 ); monodram-studium alkoholizmu "Monolog z lisiej jamy" (1996); zbiory felietonów: "Rozpacz z powodu utraty furmanki" (1994), "Tezy o głupocie, piciu i umieraniu" (Londyn 1997); zbiór felietonów "Bezpowrotnie utracona leworęczność" (1998). W prozie stylistycznie wyrafinowanej, nasyconej anegdotą, komizmem, groteską, autor z polemiczną przekorą sięga do zmitologizowanych wątków autobiograficznych, związanych z nostalgicznym obrazem "małej ojczyzny" - ewangelickiej wspólnoty w rodzinnej Wiśle i okresu studiów w Krakowie. Jego proza jest porównywana do twórczości Milana Kundery i Bohumila Hrabala. W 2004 roku ukazał się drukiem pierwszy dramat Jerzego Pilcha rozwijający jeden z wątków z ostatniej powieści pisarza "Narty Ojca Świętego", wystawiony z sukcesem przez Piotra Cieplaka na scenie Teatru Narodowego. Czterokrotnie nominowany do nagrody literackiej Nike otrzymał ją w 2001 roku za powieść "Pod mocnym aniołem".
