Marlene Streeruwitz
STREERUWITZ Marlene
(ur.28 czerwca 1950, Baden pod Wiedniem, Austria)
Autorka sztuk teatralnych, słuchowisk i powieści, eseistka. Studiowała prawo, historię sztuki i slawistykę. Współpracowała z ekologicznym czasopismem "Natur ums Dorf". Jako wykładowca poetyki na uniwersytetach niemieckich i amerykańskich skupia się na twórczości pisarskiej kobiet. Jej wykłady ukazały się w 1997 roku w zbiorze "Sein, Und Schein. Und Erscheinen. Tubinger Vorlesungen" i rok później w tomie "Können. Mögen. Dürfen. Sollen. Wollen. Müssen. Lassen. Frankfurter Poetikvorlesungen".
Kiedy w 1990 roku na łamach "Theater heute" Michael Merschmeier sportretował pisarkę i opisał jej pierwsze dramaty, była autorką trzech nikomu nie znanych sztuk - "New York, New York", "Waikiki Beach" i "Sloane Square". Do 1992 roku nie opublikowała żadnej z nich, żadna też nie trafił na scenę. Ale w 1992 roku "Theater heute" ogłosił ją najbardziej obiecującym talentem dramatopisarstwa austriackiego i wówczas narodziło się ogromne zainteresowanie niemłodą już wiedenką. Sztuki Streeruwitz budowane są metodą swoistego collage`u. Austriacka dramatopisarka żongluje w nich cytatami, tematami, formami.
"New York, New York" rozgrywa się w klozecie przy Burggasse w Wiedniu, klozecie, który w 1912 roku odwiedził cesarz Franciszek Józef. Babcia klozetowa, która nosi nazwisko Horvath, odwiedzana przez niewidomego profesora uniwersytetu, striptizerki oraz prostytutki, ma swoją nieodkrytą dotąd tajemnicę - skrywa w podziemiach Prometeusza. "Waikiki Beach" dzieje się w biurze byłej redakcji lokalnej gazety, gdzie spotykają się żona burmistrza i szef gazety. "Sloane Square" jest nazwą stacji londyńskiego metra, gdzie dwie rodziny czekają na spóźniający się - jak się okazuje z powodu samobójstwa - pociąg w kierunku lotniska. Te trzy pierwsze sztuki Austriaczki miały swoje prapremiery w Niemczech w latach 1992 i 1993.
Kolejna sztuka Streeruwitz, powstała już w okresie wzrastającego zainteresowania jej osobą, opowiada o losach najmłodszej córki króla Leara - Kordelii, a rozgrywa się między innymi w biurze Ronalda Regana. Jej tytuł - "Deutro. Co rzeczywiście stało się Learowi?" Prapremiera odbyła się w 1995 roku w Schauspielhaus w Wiedniu.
W 1996 roku zadebiutowała jako powieściopisarka. "Uwiedzenia" - to opowieść o młodej kobiecie samotnie wychowującej dwie córki. Inne jej powieści to "Lisa`s Liebe" (1997), "Nachwelt. Ein Reisebericht" (1999), "Majakowskiring. Erzählung" (2000), "Partygirl. Roman" (2002). "Jessica, 30. Roman. Drei Kapitel" (2004).
Za powieści, słuchowiska i dramaty Streeruwitz otrzymała wiele nagród, między innymi Nagrodę Urzędu Kanclerskiego w dziedzinie literatury za rok 1996, nagrodę Mary Cassens w 1997 roku, Nagrodę Literacką im. Hermana Hessego w 2001 roku, Nagrodę Miasta Wiednia (2001). Nie przyjęła natomiast Nagrody miasta Baden w dziedzinie kultury, którą wyróżniono ją w 2004 roku. Zaprotestowała w ten sposób przeciwko kandydatce na stanowisko prezydenta swego rodzinnego miasta.
