Robert Planquette
Ur.31 VII 1848, Paryż. Zm. 28 I 1903, Paryż,
W okresie pooffenbachowskim Planquette zdobył w Paryżu sporą popularność, rywalizując przez pewien czas bardzo ostro z Lecocqiem swą operetką "Dzwony z Corneville". Po ukończeniu Konserwatorium Paryskiego komponował lekkie piosenki; ,,chansonettes" i ,,saynetes", dla paryskich cafe-concertów, po czym zachęcony sukcesami starszych kolegów zdecydował się napisać pierwsze operetki: "Le Serment de Mme Gregoire" (1873) i "Paille d'Avoine" (1874). Dopiero jednak kolejna praca: "Dzwony z Corneville" ("Les cloches de Corneville"; 1877) przyniosła mu spory rozgłos. Był to jeden z największych wówczas sukcesów operetkowych w całej Europie. Wielokrotnie wystawiano "Dzwony" także i w Polsce, oprócz nich: "Rip-Rip" (1882), "Korsarza" ("Surcouf"; 1887) i "Mam'zelle Marion"("Mam'zelle Quat'sous"; 1897). Inne operetki Planquette'a to: "Le chevalier Gaston" (1877), "Les voltigeurs de la XXXII" (1880), "La cantiniere" (1882), "Nell Gwynne" (znana też jako "Colombina", 1884), "La Cremaillere" (1883), "La cocarde tricolore" (1892), "Le talisman" (1893), "Panurge" (1895), "La capitaine Therese" (1901). Ostatnia praca: "Le paradis de Mahomet", została (w instrumentacji Louisa Ganne) wystawiona w 1906, już po śmierci kompozytora.
Muzyka Planquette'a była niemal zawsze melodyjna, atrakcyjna, efektowna, niestety - nie miał szczęścia do librett; one też zdecydowały o tym, że o większości jego operetek całkowicie dziś zapomniano.
Źródło: Przewodnik Operetkowy Lucjan Kydryński, PWM 1994
