Christa Wolf
WOLF Christa
(ur. 18 marca 1929, Landsberg, Niemcy, dziś Gorzów Wielkopolski, Polska)
Niemiecka pisarka, eseistka. Urodziła się w rodzinie kupca w mieście Landsberg, które dzisiaj nosi nazwę Gorzów Wielkopolski. Do końca wojny mieszkała przy placu Słonecznym, w domu numer 5, który stoi do dziś. W 1945 roku przesiedlono ją wraz z rodziną do Meklemburgii. W 1949 roku zdała maturę w Bad Frankenhausen. Potem przez cztery kolejne lata studiowała germanistykę w Jenie i Lipsku. W latach 1953-59 była pracownikiem naukowym w Związku Pisarzy w Berlinie, należała do redakcji znaczącego w NRD pisma "Neue Deutsche Literatur", pracowała w wydawnictwie "Neues Leben". Od 1959 roku trzy lata spędziła w wydawnictwie Mitteldeutscher Verlag w Halle. Pisała eseje i artykuły krytyczne o prozie współczesnej, wydawała antologie niemieckiej literatury socjalistycznej.
Debiutem prozatorskim Christy Wolf było opublikowane w tomie prozy młodych jej krótkie opowiadanie zatytułowane "Nowela moskiewska" (1961). Poruszała w nim problem stosunków niemiecko-rosyjskich w czasie wojny i po wojnie wykorzystując schemat historii miłosnej. Pierwsza powieść, powstała pod wpływem kontaktów z brygadą robotników z fabryki wagonów kolejowych, nosiła tytuł "Niebo podzielone" (inny tytuł "Podzielony mur") i wydana została w Niemczech w 1963 roku, a w Polsce trzy lata później. Autorka dotknęła w niej "problemu" muru berlińskiego. Za tę powieść Wolf została wyróżniona Nagrodą Państwową NRD w 1964 roku. Po efektownym początku kariery pisarskiej, naraziła się władzom niemieckim krytykując socjalistyczny schematyzm, co spowodowało pewne kłopoty wydawnicze - zaniżano nakłady jej książek. Ale Wolf do końca istnienia wschodnich Niemiec broniła treści socjalistycznych, narażając się zresztą w 1990 roku na zarzut, że milcząc albo jedynie aluzyjnie odnosząc się do reżimu wschodnich Niemiec, popierała ich totalitarne poczynania.
Dziesięć lat po pierwszej powieści opublikowała "Rozmyślania nad Christą T." - utwór, którego bohaterką jest śmiertelnie chora kobieta. Jako najbardziej szczerą i osobistą wypowiedź pisarki o faszyzmie i odpowiedzialności Niemiec za tragedię II wojny światowej odczytano biograficzne "Wzorce dzieciństwa" z 1977 roku, w których autorka dokonuje osobistego rozrachunku z przeszłością. Akcja książki rozgrywa się w trzech planach czasowych - w przedwojennym Landsbergu, podczas podróży narratorki do Gorzowa w latach siedemdziesiątych oraz okresie pisania powieści (1977). W 1979 roku opublikowała także dobrze przyjętą przez krytykę powieść-esej "Ni miejsca na ziemi" ("Kein Ort. Nirgends"). Problemem zagrożenia wojną nuklearną zajęła się niemiecka autorka w powieści "Kasandra" (1982) i odnoszących się do niej wykładach frankfurckich "Przesłanki opowiadania". Pod wpływem tragedii w Czarnobylu napisała powieść "Storfall" (1987), a w 1995 roku ukazała się jej ostatnia jak dotąd powieść "Medea".
