Gustaw Flaubert
FLAUBERT Gustave
(ur.12 grudnia 1821, Rouen, Francja - zm. 8 maja 1880, Croisset, Francja)
Wybitny pisarz francuski. Jego ojciec był chirurgiem w Rouen. Flaubert zdradzał talent i zainteresowania literackie już jako dziecko. Według niektórych źródeł zaczął pisać jako ośmiolatek. W 1840 roku wyjechał do Paryża, by studiować prawo. Studia w Paryżu traktował z dystansem. Biografowie mówią, iż był raczej biernym studentem aniżeli pasjonatem. W czasie studiów zawarł kilka znajomości, między innymi z Wiktorem Hugo. Pod koniec roku 1840 udał się w podróż po Pirenejach i Korsyce. W roku 1846 zmuszony był przerwać naukę na skutek śmierci ojca i ciężkiej choroby.
Zadebiutował dwoma utworami młodzieńczymi o treści erotycznej: "Les memories d'un fou" (1838) i "Listopad" (1842). Pierwszym dojrzałym dziełem Flauberta jest powieść zatytułowana "Madame Bovary" (1857). , w której ukazał smutne dzieje bohaterki z nieubłaganie naturalistyczną wiernością, rozmyślnym chłodem i ściśle poprawnym językiem. Druga jego historyczno - archeologiczna powieść "Salammbô" (1862) przedstawia życie dawnej Kartaginy za czasów Hamilkara Barka. Powieść "Edukacja sentymentalna" (1869) jest obrazem młodzieńczej miłości autora na tle towarzystwa francuskiego w latach 1840-1850. Dialog "Kuszenie świętego Antoniego" (1874) jest utworem filozoficznym i historyczno-kulturalnym. Pośmiertnie, w roku 1881, wydano nieukończoną satyrę "Bouvard i Pécuchet", skierowaną przeciw ludzkiej głupocie podejmującą między innymi problem pisarstwa historycznego. Flaubert pisał także nowele i dramaty, z których najbardziej znanym jest "Kandydat".
Flaubert jest uznawany za pierwszego przedstawiciela naturalizmu.
