Umberto Eco
Włoski filozof, pisarz, felietonista i teoretyk literatury. Był jednym z najsłynniejszych pisarzy i intelektualistów II poł. XX i pocz. XXI wieku.
Wykładał na uniwersytetach we Florencji i w Bolonii, a także gościnnie na najważniejszych uniwersytetach na całym świecie. Debiutował w 1956 rozprawą na temat średniowiecznej estetyki. Międynarodową sławę naukową przyniósł mu opublikowany w 1962 esej Dzieło otwarte, gdzie przedstawił tam koncepcja semiotycznej analizy dzieła sztuki. W latach 1972–1979 był sekretarzem generalnym International Association for Semiotic Studies.
Eco zajmował się badaniem mechanizmów kultury masowej. Jego zainteresowania sięgały literatury trywialnej, prasy codziennej, komiksu, piosenki.
Od 1965 ogłaszał felietony na łamach „L'Espresso”.
Jako powieściopisarz zadebiutował w 1980 powieścią Imię róży, która przyniosła mu ogromny rozgłos. Każda następna jego powieść stawała się wydarzeniem. W swoich książkach beletrystycznych łączył elementy powieści sensacyjnej, detektywistycznej, historycznej i filozoficznej. Był też autorem książek dla dzieci.
Twórczość włoskiego intelektualisty obejmuje: powieści Wahadło Foucaulta (1988), Wyspa dnia poprzedniego (1994), Baudolino (2001), Tajemniczy płomień królowej Loany (2004), Cmentarz w Pradze (2010), Temat na pierwszą stronę (2015); szkice Superman w literaturze masowej (1978); zbiory felietonów Zapiski na pudełku od zapałek (1993), Drugie zapiski na pudełku od zapałek (1994), Trzecie zapiski na pudełku od zapałek (1997), liczne prace naukowe i popularnonaukowe – Il problema estetico in San Tommaso (1956), Dzieło otwarte (1962), Teora semiotyki (1976), Lector in fabula (1979), Sztuka i piękno w średniowieczu (1987), W poszukiwaniu języka uniwersalnego (1993), Sześć przechadzek po lesie fikcji (1995), Semiologia życia codziennego (1996), Filozofia frywolna (2004), Historia piękna (2004), Historia brzydoty (2007).
Eco był laureatem licznych nagród międzynarodowych, między innymi Prix Medicis Etranger (1982), Marshall McLuhan Award (1985), Golden Cross of the Dodecannese (1986), Crystal Award (1999), Austrian State Award for European Literature (2002). Uhonorowany został licznymi tytułami doktora honoris causa (przeszło trzydzieści razy), między innymi przez Akademię Sztuk Pięknych w Warszawie (w 1996 roku) i Uniwersytet Łódzki (2015).
