Zygmunt Krasiński
Zygmunt Krasiński urodził się 19 lutego 1812 w Paryżu jako syn generała armii napoleońskiej Wincentego hr. Krasińskiego i Marii Urszuli z Radziwiłłów Krasińskiej. Jako dziecko odbiera niezwykle staranne wychowanie domowe. Krążą legendy o jego nadzwyczajnych talentach i urodzie. Uznany za drugie, po Fryderyku Chopinie, cudowne dziecko Warszawy. Jego nauczycielami są: Józef Korzeniowski (głośny polski pisarz) i Piotr Chlebowski, pod którego kierunkiem chłopiec odbiera staranne wykształcenie w zakresie historii, literatury, geografii, ekonomii politycznej, łaciny, greki, języka francuskiego, niemieckiego i arabskiego, algebry i geometrii. Kiedy ma 10 lat traci matkę, która umiera na gruźlicę.
Rok 1825 to początek twórczości literackiej. Trzynastoletni chłopiec pisze Rozmowę 1824-go z 1825-ym rokiem. Następnie Rozmowę Napoleona z Aleksandrem I na Polach Elizejskich i Syna Botzarisa. W 1827, po ukończeniu warszawskiego liceum, Krasiński rozpoczyna studia na wydziale prawa Uniwersytetu Warszawskiego. Pisze Joannę d’Arc i William Wallas, w 1828 dalsze utwory: Pan trzech pagórków, Grób rodziny Reichstalów.
W następnym roku wyjeżdża do Szwajcarii i zatrzymuje się w Genewie. Tam powstają następne utwory np.: Myśli Polaka przy górze Mont Blanc. Bierze udział w wykładach z prawa, filozofii, historii Rzymu na genewskim uniwersytecie. W 1830 w sierpniu poznaje Adama Mickiewicza. Na wieść o wybuchu powstania listopadowego chce wracać do Polski, ale ulega stanowczemu zakazowi despotycznego ojca.
Do Polski wraca w 1832, potem na krótko wyjeżdża do Petersburga, a następnie znowu wraca do Warszawy i przez Kraków jedzie do Wiednia i Włoch. Odtąd będzie przebywać i tworzyć głównie za granicą, od czasu do czasu odwiedzając kraj. W Wiedniu rozpoczyna pracę nad Nie-Boską komedią. Kończy dramat jesienią w Wenecji. Rozpoczyna również pracę nad drugim ze swych wielkich scenicznych dzieł Irydionem. W 1835 w Paryżu ukazuje się drukiem Nie-Boska komedia (anonimowo). W 1836 również anonimowo ukazuje się Irydion. Powstają fragmenty tragedii historycznej Wanda. Krasiński poznaje w Rzymie Juliusza Słowackiego, z którym się zaprzyjaźnia. W 1843 z woli ojca żeni się w Dreźnie z Elizą Branicką i wydaje w Paryżu poemat Przedświt – wybitne dzieło polskiego mesjanizmu. W 1844 pracuje nad traktatem filozoficznym pt. O stanowisku Polski z Bożych i ludzkich względów. W 1848 poznaje C.K. Norwida i pisze jeden z najbardziej pesymistycznych wierszy Nim słońce wzejdzie, rosa wyżre oczy.
W 1849 roku jako jeden z nielicznych uczestniczy w pogrzebie Juliusza Słowackiego, a w 1855 głęboko przeżywa śmierć Adama Mickiewicza. Sam zmarł 23 lutego 1859 w Paryżu po ciężkiej chorobie.
