Autorzy

SZUBERT Kazimierz Jerzy Bogusław (22 III 1902 Warszawa - 11 XII 1956 Kraków), aktor, reżyser. Był synem Alfreda Sz. i Józefy Sz. z Legiejków. W 1917-18 uczył się w szkole dramatycznej H.J. Hryniewieckiej w Warszawie. Ok. 1918 debiutował w warsz:. T. Współ­czesnym w roli Władka ("Żołnierz królowej Madagaska­ru"). W 1919-20 występował w T. Wielkopolskim pod kier. B. Skąpskiego, T. Plebiscytowym na Warmii i Ma­zurach pod kier. T. Działosza oraz w T. Miejskim w Inowrocławiu, potem prawdopodobnie w T. Ba­gatela w Krakowie, w 1921-23 w T. Polskim w Wilnie, w 1923-28 w T. Miejskim w Łodzi, w 1928-1930 w T. Małym i Polskim w Warszawie, w 1930-33 po­nownie w T. Miejskim w Łodzi (w czerwcu 1931 brał udział w występach tego zespołu w sali warsz. Capitolu), w 1933-35 w T. Polskim w Poznaniu, w 1935-1939 w T. im. Słowackiego w Krakowie, latem 1938 występował w T. Letnim w Warszawie, gdzie także reżyserował. Podczas II wojny świat. pracował jako barman i kelner w restauracji Gospoda Włóczęgów, następnie występował i reżyserował w jawnych t.: Miniatury (1943) i Bohema (1944) w Warszawie. W 1945 zaangażował się do T. im. Słowackiego W Kra­kowie, w 1946 wraz z M. Ćwiklińską brał udział w objeździe ze "Skizem". W 1947 występował w T. Kameralnym TUR w Krakowie, w sez. 1948/49 w T. Starym, 1949/50 w T. Polskim w Bielsku (tam także reżyserował, m.in. "Świętoszka", "Wyspę pokoju" i "Pana Geldhaba"). Reżyserował też gościnnie w T. Miejskim w Bydgoszczy (1949). W 1950-52 grał i re­żyserował w T. Młodego Widza w Krakowie, w 1952-54 był tam zaangażowany w T. Dramatycznych (obejmu­jących T. im. Słowackiego i T. Stary). Był wybitnym odtwórcą ról charakterystyczno-komediowych i farsowych. K. Frycz; pisał o nim: "ma on swoją twardą stronę talentu, charakterystyczną", "ma dużo ciepła i potrafi mieć brutalność, ma w so­bie fugę i wybuchowość, szybkość i płynność mówie­nia". Grał m.in. Wielkiego Wintona ("Koniec pani Cheyney"), Dauma ("Panna Maliczewska"), Makrota ("Noc listopadowa"), Dziennikarza ("Wesele"), Hołysza ("Wyzwole­nie"), Bajkowa ("Dziady"), Tartuffe'a ("Świętoszek"), Papki­na ("Zemsta"), Krugoswietłowa ("Płody edukacji"), Croftsa ("Profesja pani Warren"). Występował też w filmach.
Bibl.: Frycz: O teatrze; Łoza: Czy wiesz I (il.); Marczak-Oborski: Teatr czasu wojny; Sempoliński: Wielcy artyści; Sto lat Starego Teatru; Teatr i Film 1957 nr 3 (il.); Akta SPATiF nr 1020; Programy, IS PAN (m.in. program na dziesięciolecie T. Polskiego w Bielsku).
Ikon.: A. Bilski: Portret, karyk., rys., 1933, repr. IKC 1934 nr 1; Fot. pryw. i w rolach - IS PAN, MTWarszawa, SPATiF.
Film.: 1937 - Dziewczyna szuka miłości; 1949 - Skarb; 1952 - Młodość Chopina; 1954 - Godziny nadziei; 1956 - Tajemnica dzikiego szybu.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973