Hasła

Trwa wczytywanie

Autor: Agnieszka Marszałek

loża

(wł. lóggia, palco; fr. loge, niem Loge)

Wnętrze loży królewskiej w operze włoskiej w Londynie. Ryc. z „Illustrirte Zeitung” (Lipsk) 1843 nr  21.
Źródło: Wikimedia Commons
Kondygnacje lóż i loża królewska w Teatro di San Carlo w Neapolu – najstarszym działającym teatrze operowym świata, otwartym w 1737.
Źródło: Wikimedia Commons.

Pomieszczenie na widowni, wyodrębnione za pomocą ścian lub przegrody, przeznaczone dla kilku osób, z oddzielnym wejściem z korytarza, czasem poprzedzone rodzajem przedpokoju.

Loża przepełniona w dniu darmowego spektaklu, Paryż, pocz. XIX wieku. Malował Louis-Léopold Boilly,  1830.
Źródło: Wikimedia Commons

Loże usytuowane są szeregowo wzdłuż ścian otaczających parter, w teatrach kilkukondygnacyjnych istnieją loże parterowe (wśród nich tzw. prosceniowe, usytuowane po obu stronach sceny i zachodzące na nią częściowo), loże pierwszego, drugiego, trzeciego i wyższych pięter.

Maria Cassat, „W loży”, olej na płótnie, ok. 1879. 
Źródło: Wikimedia Commons.

Ze względu na przeznaczenie wyróżnia się loże: dyrektorską, cesarską lub królewską (inaczej: dworska lub reprezentacyjna, fr. loge de la Cour, niem. Hofloge – usytuowana na pierwszym piętrze na wprost sceny, największa w teatrze) oraz lożę honorową, przeznaczoną dla specjalnych gości (wł. palco d’onore, w teatrze warszawskim urządzona po 1820).

Porządkiem w lożach, otwieraniem i zamykaniem ich oraz kontrolowaniem biletów w teatrze zajmował się lożmajster (lożmistrz).

 

Bibliografia

  • Cegieła, Anna: Polskie słownictwo teatralne 1765–1965, Wrocław 1992;
  • Cegieła, Anna: Polski słownik terminologii i gwary teatralnej, Wrocław 1992;
  • [Dmuszewski, Ludwik Adam i Żółkowski, Alojzy Fortunat]: Dykcjonarzyk teatralny. Z dodatkiem pieśni z najnowszych oper dawanych na Teatrze Narodowym warszawskim, Poznań 1808;
  • Frankowska, Bożena: Encyklopedia teatru polskiego, Warszawa 2003;
  • Glossary of the Theatre in English, French, Italian and German, compiled and arranged by Karin R. M. Band-Kuzmany, Amsterdam – London – New York 1969;
  • Hansing, Friedrich; Unruh, Walter: Hilfsbuch der Bühnentechnik, Berlin 1942;
  • Król-Kaczorowska, Barbara: Budynek teatru. Rozwój funkcji i form do roku 1833, Wrocław – Warszawa – Kraków – Gdańsk 1975.

Pracownia

X
Nie jesteś zalogowany. Zaloguj się.
Trwa wyszukiwanie

Kafelki

Nakieruj na kafelki, aby zobaczyć ich opis.

Pracownia dostępna tylko na komputerach stacjonarnych.

Zasugeruj zmianę

x

Używamy plików cookies do celów technicznych i analitycznych. Akceptuję Więcej informacji