Hasła

W praktyce teatrów XVIII i początku XIX w. informatorem nazywano osobę kierującą grupami statystów (komparsów, figurantów); był to zwykle jeden z aktorów, który udzielał statystom niezbędnych informacji co do treści przedstawienia, zadań, jakie mają w danym spektaklu wykonać, dawał im też podstawowe uwagi o charakterze reżyserskim, dotyczące ich rozmieszczenia i sposobu zachowania na scenie. Pobierał za to dodatkowe wynagrodzenie.

W XIX w. informatorem nazywano doświadczonego aktora, który udzielał wskazówek interpretacyjnych i warsztatowych młodszym aktorom. W zakresie działań informatora leżało też dawanie wskazówek co do sposobu przystosowania tekstu dramatycznego dla sceny, ruchu scenicznego, zmian i rozmieszczenia dekoracji, oświetlenia, co zbliża tę funkcję do kompetencji współczesnego inspicjenta.

Określenie wyszło z użycia w drugiej połowie XIX w., kiedy wyraźnie wyodrębniły się zawody reżysera i inspicjenta.

Bibliografia

• Cegieła, Anna: Polski słownik terminologii i gwary teatralnej, Wrocław 1992;
• Cegieła, Anna: Polskie słownictwo teatralne 1765–1965, Wrocław 1992;
• [Dmuszewski, Ludwik Adam i Żółkowski, Alojzy Fortunat]: Dykcjonarzyk teatralny. Z dodatkiem pieśni z najnowszych oper dawanych na Teatrze Narodowym warszawskim, Poznań 1808;
• Frankowska, Bożena: Encyklopedia teatru polskiego, Warszawa 2003.