2 października 1971
Wszystko dobre, co się dobrze kończy w reż. Konrada Swinarskiego
Kraków, Stary Teatr: premiera Wszystko dobre, co się dobrze kończy Williama Shakespeare’a w przekładzie Macieja Słomczyńskiego, reżyserii Konrada Swinarskiego i scenografii Kazimierza Wiśniaka, z muzyką Stanisława Radwana. Wojciech Pszoniak jako Parolles i Anna Polony w roli Heleny; ponadto: Marek Walczewski – Król Francji, Aleksander Fabisiak – Bertram, Wiktor Sadecki – Lafeu, Jerzy Nowak – Błazen.
Swinarski wydobył w komedii zależności pomiędzy postaciami, w tym homoseksualny związek Bertrama z Parollesem, który po odtrąceniu zostawał utrzymankiem Lafeu. Publiczność zbulwersowała scena zbiorowego gwałtu dokonywanego przez żołnierzy, chociaż unaoczniały go jedynie reakcje świadków oraz przesłuchania Parollesa. Wprowadził obraz pielgrzymki do Compostelli, o której się tylko napomyka w sztuce.
Inscenizację wcześniej Swinarski zrealizował w Schauspielhaus w Düsseldorfie (premiera 15 marca 1969).
Rafał Węgrzyniak
