Osoby

ORMICKI Włodzimierz Ernest (18 V 1905 Kraków - 31 V 1974 Bydgoszcz), dyrygent, kierownik artyst. teatru. Był synem Fryderyka O., wyższego urzędnika kolei, i Salomei z domu Ameisen, nauczycielki, mężem Emmy Antoniny Woheriskiej. W 1915-22 kształcił się w Konserwatorium Tow. Muz. w Krakowie, m.in. u Z. Jachimeckiego oraz w klasie dyrygentury B. Wallek-Walewskiego. W1922 zdał maturę w krak. gimn. matematyczno-przyrodniczym i wyjechał na dwuletnie studia do Akademii Muz. w Wiedniu. W 1924-26 uczył się w Bayerische Staatsakademie der Tonkunst w Monachium. W 1926 uzyskał tu dyplom z kompozycji i dyrygentury operowej. W roku akademickim 1926/27 był jeszcze studentem-wolontariuszem tej akademii, w klasie mistrzowskiej dla dyrygentów; jednocześnie w sez. 1926/27 był korepetytorem w miejscowej operze. W 1927-29 był korepetytorem i kapelmi­strzem w Stadtebundttheater w Solothurn-Biel w Szwajcarii, a latem 1928 w Bayreuth na Festiwalu Wagnerowskim. W 1929-32 wykładał w Szkole Muz. im. Żeleńskiego w Krakowie. W 1931 był jednym z zał. Stow. Młodych Muzyków w Krako­wie, zorganizował jego orkiestrę. Występował też jako akompaniator solistów na koncertach estrado­wych i radiowych. Latem 1931 i 1932 pracował w Salzburgu przy Festiwalu Mozartowskim i potem do 1934 działał w Wiedniu jako akompaniator i dyrygent objazdowych zespołów operowych i chó­rów (m.in. Pol. Stow. Robotniczych w Wiedniu). W 1934-36 był kier. chóru opery warsz.; dyrygował też niekiedy przedstawieniami (np. "Rose-Marie", 1936). W sez. 1936/37 był korepetytorem, dyrygen­tem i kier. chóru w Wielkiej Operetce (nast. pn. Wielka Rewia) w Warszawie. W 1937-39 był kier. artyst. i dyrygentem Krak. Orkiestry Symfonicznej, korepetytorem solistów i dyrygentem w Krak. Tow. Operowym; prowadził też krak. Chór Cecyliański; brał udział w Festiwalach Wawelskich Muzyki Pol.; dyrygował zespołami operowymi, operetkowymi i rewiowymi w ogrodzie krak. rozgłośni PR. W czasie okupacji niem. pracował jako robotnik lub urzędnik w pryw. firmach pol.; w 1944 został aresztowany i osadzony w obozie koncentracyjnym w Płaszowie. Po uwolnieniu, już w marcu 1945, zaczął (z W. Rowickim i G. Fitelbergiem) organizować w Katowi­cach Wielką Orkiestrę Symfoniczną PR; stanowisko I dyrygenta tej orkiestry zajmował do sierpnia 1948. W 1948-50 był I dyrygentem Filharmonii Łódz., od 1950 do lutego 1953 dyrygentem Opery wrocł. (13 I 1951 dyrygował "Parią" podczas inaug. dzia­łalności opery w odnowionym gmachu). Opracował muzycznie prem. "Cyrulika sewilskiego" (także reży­serował), "Flisa", "Na kwaterunku" oraz "Strasznego dworu". Od 1 III 1953 do 1963 był kier. artyst. Opery Śląskiej w Bytomiu; wprowadził na jej scenę "Czarodziejski flet", "Cosi fan tutte", "Wesele Figara"; przygotował muzycznie praprem.: "Błazna królew­skiego", "Cyrana de Bergerac", "Mądrej", "Sprytnych stu­dentów"; wydobył z zapomnienia "Zaczarowane koło", "Bolesława Śmiałego", "Hagith"; urozmaicił repertuar rzadko grywanymi operami, jak: "Paria", "Do licha z babami", "Moc przeznaczenia", "Fra Diavolo", "Werther", "Wesołe kumoszki z Windsoru". W 1963-65 był kier. artyst. i dyrygentem Filharmonii we Wrocławiu, równocześnie dyrygował gościnnie w pozn. Operze im. Moniuszki. Potem wrócił do Katowic i do sierp­nia 1969 prowadził Wielką Orkiestrę Symfoniczną PR. W 1969-72 był kier. artyst. Opery i Operetki w Bydgoszczy; w krótkim czasie podniósł rangę artyst. tego teatru, do zespołu wprowadził młodych śpiewaków, dbał o poziom reżyserii; przygotował muzycznie m.in. "Don Carlosa", "Aidę", "Zaczarowane koło", "Fidelia", a na piętnastolecie opery w 1971 "Czarodziejski flet". Był autorem pol. przekładu li­bretta tej opery, jak też "Cosi fan tutte". W okresie powojennym działalność artyst. łączył z pracą pedag. w wyższych uczelniach muz. Katowic, Łodzi i Wrocławia. Jako dyrygent występował goś­cinnie w Bułgarii, Rumunii, Jugosławii, NRD, RFN i na Węgrzech. Dokonał wielu nagrań radiowych. Był też kompozytorem. Na emeryturę przeszedł 1 IX 1972.
Bibl.: Almanach 1973/74; Błaszczyk: Dyrygenci (il.); Jan­kowski, Misiorny (il.); Korolewicz-Waydowa; Kraków muz. 1918-39; SMP; Świtała; Ruch Muz. 1974 nr 13, 18; Życie Warsz. 1974 nr 130; Akta, Opera Bydgoszcz, Opera Śląska Bytom; Akta (tu fot.), ZASP.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994