Wiktor Wandycz
WANDYCZ Wiktor, właśc. Piątosa (7 X 1877 Warszawa - 22 I 1952 Wrocław), aktor, śpiewak. Był synem Jana i Anastazji Piątosów, mężem -> Teodozji W., potem -> Heleny Czekalla. Po ukończeniu sześciu klas gimn. kształcił się w Klasie Dramatycznej przy Warsz. Tow. Muzycznym, a studia wokalne kontynuował za granicą jako uczeń G.B. Lampertiego. Następnie występował w T. Lirico w Mediolanie. W WTR debiutował podobno 1 X 1899, w 1902 występował w T. Ludowym w Krakowie, w 1905 w t. wil., w sez. 1906/07 ponownie w krak. T. Ludowym, w 1908 w zespole J. Myszkowskiego w Lublinie, w sez. 1908/09 w t. łódz., w 1910/11 w T. Ludowym w Krakowie, 1914/15 w T. Małym w Warszawie, 1917/18 zapewne w Kijowie. Po I wojnie świat. występował w Warszawie: w T. Praskim (1918), T. Powszechnym (sez. 1919/20, 1920/21), T. Praskim (1922-25), T. Polskim (sez. 1925/26), T. Ludowym (sez. 1928/29), t. dla młodzieży (grudzień 1929). Brak danych o losach W. w I. następnych, wiadomo dopiero, że w sez. 1949/50 i 1950/51 zaangażowany był w T. im. Żeromskiego w Kielcach i Radomiu. Grał takie role jak: Nikita ("Bojomir i Wanda"), Marcin Sapajło ("Podróż diabła na wesele"), Zdzisław ("Gwiazda Syberii"), Celestyn ("Nitouche"), Janek ("Druciarz"), Inspektor ("Kto zawinił"), Doktor ("Wiosna w Norwegii").
Bibl.: Lorentowicz: T. Polski; Sempoliński: Wielcy artyści; Akta SPATiF nr 821; Programy, IS PAN; Straus: Repertuar 1914-15.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973
