Janina Ipohorska
Janina Ipohorska, właśc. Nosarzewska (15 VII 1914 Lwów - 19 IX 1981 Rabka), scenografka, dziennikarka, tłumaczka. W 1937 ukończyła romanistykę na uniw. lwowskim, równocześnie od 1936 studiowała malarstwo w warsz. ASP (u Felicjana Kowarskiego). Po II wojnie świat, ukończyła wydz. scenografii krak. ASP, później tamże przez trzy lata prowadziła wykłady z kostiumologii. Jako scen. debiutowała w Krakowie współpracując m.in. z T. Siedmiu Kotów (1946-47), T. im. Słowackiego (z Marianem Eile opracowała "Rewizora" Gogola, w reż. Warneckiego, 31 X 1147). W nast. l. projektowała zwykle kostiumy (dekoracje M. Eile) dla Starego T. i T. Młodego Widza (np. "Słomkowy kapelusz" Labiche'a, "Krzyk jarzębiny" Kubackiego, "Szwejk, nowe przygody dzielnego wojaka" wg Haška, 1947-51), potem współpracowała z t. literacko-artystycznym "Osa" i T. Małym w Łodzi ("Romans z wodewilu" Krzemińskiego, program składany "Na plan", 1949-51), T. Satyryków i T. Syrena w Warszawie, nadal z M. Eile (programy: "Diabli nadali", "Spod naszej strzechy", "Kłopoty z popiersiami", 1952-56). W l. 1945-70 była współtwórcą i wieloletnim zastępcą redaktora naczelnego Przekroju, autorką rubryki "Demokratyczny savoir-vivre" (wyd. kilkakrotnie w formie książkowej w Polsce i ZSRR), współautorką działu mody i in. (m.in. jako Jan Kamyczek, Lubanowski), autorką powieści "Rozkoszne popołudnie" (pod pseud. Alojzy Kaczanowski), przekładów z literatury francuskiej.
Źródło: Almanach Sceny Polskiej 1981/82
