Aleksander Noak
NOAK Aleksander (15 XI 1922 Nowe Święciany k. Wilna - 27 XI 1979 Warszawa), śpiewak. Był synem Mateusza N., krawca, i Ireny z Leppingów, mężem Józefy ze Stańskich (ślub w Barszczewie 17 VIII 1942). Od 1928 mieszkał w Wilnie, gdzie ukończył gimn.; w 1939 przeniósł się do Białegostoku. Podczas okupacji ukrywał się we wsi Barszczewo, był żołnierzem AK, nast. Wojska Pol. i uczył się w Oficerskiej Szkole Artylerii w Chełmie. Zdemobilizowany w październiku 1945 przyjechał do Łodzi, wstąpił na uniw. i do średniej szkoły muz., którą ukończył w 1951, rozpoczął też studia w PWSM. Jednocześnie od 1 I 1950 do 15 X 1951 pracował jako śpiewak w łódz. rozgłośni PR, a do 30 X 1952 dorywczo w ARTOS-ie. W sez. 1952/53 występował jako adept w Operze warsz., m.in. w partiach takich, jak: Gaston ("Traviata"), Parpignol ("Cyganeria"), Grześ ("Straszny dwór"). Od 1 X 1953 do 31 V 1955 pracował w Zespole Artyst. Wojska Pol, od 1 VI 1955 do 31 VIII 1956 w Estradzie Kameralnej Filharmonii Narodowej i potem długo współpracował z tą instytucją, występując na koncertach szkolnych. Od 1 IX 1956 do końca 1971 (z przerwą 30 XI 1965 - 28 II 1966) występował jako solista Opery Objazdowej i był to okres jego artyst. sukcesów. Od 1 I 1972 do 30 IV 1973 należał do zespołu solistów Sceny Objazdowej Warsz. Opery Kameralnej.
Miał głos tenorowy o ładnym lirycznym brzemieniu, korzystne warunki scen., był wysoki i szczupły. Do jego dobrze wykonanych ról należał Almaviva w "Cyruliku sewilskim" (gościnne występy w Operze warsz. w 1960), ponadto: Alfred ("Traviata"), Książę Mantui ("Rigoletto"), Pinkerton ("Madame Butterfly"), Belmonte ("Uprowadzenie z seraju"), Fenton ("Wesołe kumoszki z Windsoru"), a także partie komiczne, jak Dzidzi ("Hrabina") i Damazy ("Straszny dwór").
Bibl.: Almanach 1979/80; Gołobów, Kondracki (il.); 15 lat Opery w Warszawie; Życie Warsz. 1979 nr 285; Programy, IS PAN; Akta, Warsz. Opera Kameralna.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994
