Osoby

OGIŃSKA Antonina, właśc. A. Pietrzak, zamężna Szenderowicz (ok. 1876 Warszawa - 23 XII 1910 Lwów), aktorka. Na scenie występowała pod pseud. Ogińska. 9 I 1893 debiutowała w t. w Stanisławowie w roli Berty ("Broń niewieścia") i grała tu następnie do 1895. W sierp­niu 1895 występowała z zespołem ze Stanisławowa w Krynicy; w sez. 1895/96 i 1896/97 w Poznaniu, gdzie grała m.in. Anielę ("Śluby panieńskie"), Amelię ("Mazepa"), Jessykę ("Kupiec wenecki"), w lecie 1896 w warsz. t. ogr. Belle Vue. Jesienią 1899 została zaangażowana do T. Miejskiego we Lwowie, gdzie grała do zgonu (z wyjąt­kiem sez. 1905/06). Występowała stosunkowo rzadko (chorowała na płuca).. Dobre warunki zewnętrzne, dźwięczny głos i talent predestynowały ją do ciekaw­szych ról, niż te, które otrzymywała. Początkowo grała role naiwne i liryczne, z których najbardziej udane były: Helenka ("Pan Damazy"), Aurelka ("Harde dusze"), Aniela ("Śluby panieńskie"), Sonia ("Sybir"); później także amantki i role o podkładzie dram., np. Zuzannę ("Świat nudów"), Gabrielę ("Rozbitki"), Ninę ("Ahaswer"). Do jej najlepszych ról zaliczano także Mazię ("Zaszumi las"). Od 7 XI 1900 była żoną Leopolda Szenderowicza - dziennikarza i publicysty, red. "Słowa Polskiego". Została zastrzelo­na przez prawnika Kazimierza Lewickiego.
Bibl.: Cudnowski; Koryzna II s. 18, 19; Pajączkowski: Teatr lwow.; Zapolska: I Sfinks przemówi s. 189, 215, 249, 254, 256, 261, 271, 290, 295; Zapolska: Listy (il.); EMTA 1895 nr 33; Tyg. ilustr. 1910 nr 53 (il.), 1911 nr 1 (il.); Afisze, IS PAN.
Ikon.: Fot. pryw. - MTWarszawa.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973