Mieczysław Nawrocki
NAWROCKI Mieczysław (27 IX 1887 Warszawa - 31 I 1963 Wrocław), aktor, reżyser. Był synem Jana i Marii N., mężem -> Marii Zahorskiej. Skończył Szkołę Aplikacyjną w Warszawie. Debiutował w roku 1913 w Kijowie i występował tam w sezonie 1913/14, potem na południu Rosji, w sez. 1915/16 w Warszawie (T. Rozmaitości, T. Ludowy, T. Nowoczesny i T. Polski), w sez. 1916/17 w Łodzi, w sez. 1917/18 w Warszawie (jako aktor i reżyser w T. Praskim), w 1919 w objazdowym zespole K. Adwentowicza, w 1919-23 w Wilnie (był także reżyserem), w 1921 reżyserował w t. żołnierskim w Słonimiu, w sez. 1923/24 należał do zespołu t. w Bydgoszczy, w sez. 1925/26 występował w Płocku, a następnie w Warszawie: w 1928 w T. Czerwony As i w T. Praskim, od kwietnia do lipca 1929 w T. Polskim, w sez. 1929/30 w T. Ateneum. Na sez. 1930/31 przeniósł się do Łucka, na sez. 1931/32 do Częstochowy, potem uczestniczył w różnych dorywczych i objazdowych imprezach teatr., m.in. w 1938 wystąpił w T. Misterium w Warszawie. Po II wojnie świat. (w 1945-48) był naczelnikiem Wydziału Kultury Powiatowej Rady Narodowej w Pruszkowie; od 1948 do końca życia występował w T. Dramatycznych we Wrocławiu. Grał zwykle role charakterystyczne, m.in. Łukasza ("Na dnie"), Wernyhorę ("Wesele"), Króla ("Mazepa"), Rejenta ("Zemsta"), Łatkę ("Dożywocie"). Ustalenie kolejnych miejsc pracy N., szczególnie w pierwszym okresie jego występów, jest trudne, ponieważ równocześnie występowało trzech aktorów o tym samym nazwisku, a dwaj z nich mieli nawet to samo imię - Mieczysław.
Bibl.: Almanach t. bydg. s. 79, 80 (il.); Almanach 1962/63; Krasiński: Teatr Jaracza; Lorentowicz: T. Polski; Sikorski: Szkoła Aplikacyjna s. 60, 82-83; Prz. Teatr. i film. 1924 nr 8 (il.); Biuletyn Informacyjny SPATiF 1963 nr 30, Straus: Repertuar 1915-16.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973
