Henryk Morozowicz
MOROZOWICZ Henryk (1869 Warszawa - 7 VII 1906 Świder), aktor, reżyser, dyr. teatru. Był synem nauczyciela Rufina M., bratankiem -> Ludwiki Rywackiej, bratem -> Rufina M., mężem -> Idy M., potem -> Natalii M., ojcem -> Stefana M. i aktora Tadeusza M. W 1889 występował w zespole J. Teksla, w 1891 w Łodzi u Cz. Janowskiego, w sez. 1892/93 w Petersburgu w zespole K. Kamińskiego, w sez. 1894/95 w Łodzi (gdzie zaczął reżyserować), a we wrześniu 1895 w Piotrkowie u Cz. Janowskiego, od jesieni 1895 do maja 1896 w zespole B. Mareckiego, m.in. w Radomiu i Kielcach. Potem grał zapewne u L. Czystogórskiego w Lublinie, a wg innych informacji u Cz. Janowskiego w Dąbrowie Górniczej (wiadomości te nie są pewne, mogą także dotyczyć -> Leopolda M.). W lecie 1896 występował w warsz. t. ogr. Belle Vue. Od jesieni 1896 do 1898 należał jako aktor i reżyser do zespołu Cz. Janowskiego m.in. w Częstochowie, Sosnowcu i Kielcach. W sez. 1898/99 występował prawdopodobnie we Lwowie, w lutym 1899 był na gościnnych występach w Lublinie. Od 15 V tego roku sam prowadził t. w Częstochowie. Po śmierci pierwszej żony, aktorki Idy z Zielińskich, ożenił się w 1899 z aktorką Natalią Truskowską. Od października 1899 występował w Lublinie, a od marca 1900, lub nawet wcześniej, do 4 VI 1903 kierował tamtejszym teatrem. W lecie wyjeżdżał z zespołem na występy w 1900 do Nałęczowa i Zamościa, w 1901 do Buska, w 1902 do Warszawy (występy w t. Fantazja od 31 V do 12 VI). M. przyczynił się wtedy do podniesienia poziomu artyst. sceny lub., zwłaszcza przez odpowiedni dobór repertuaru. Wystawiał mniej operetek, a więcej komedii i dramatów, m.in. utwory Fredry, Moliera, Beaumarchais'go, a także Przybyszewskiego i Hauptmanna. W lecie 1904 występował w T. Renaissance w Warszawie u L. Hellera. Od jesieni 1904 do października 1905 prowadził t. w Kaliszu, a następnie do grudnia 1905 występował tam w zespole L. Dobrzańskiego.
Był bardzo podobny do swego brata Rufina M., miał też podobne emploi. Grywał z powodzeniem role charakterystyczne w komediach i operetkach, m.in. Argana ("Chory z urojenia"), Sędziego ("Wesele Figara"), Geldhaba ("Pan Geldhab"), Łatkę ("Dożywocie"), Jenialkiewicza ("Wielki człowiek do małych interesów"), Wicherkowskiego ("Dom otwarty"), Cramptona ("Kolega Cramptona"), Tamponina ("Primabalerina"), Montgodina ("Mąż w opałach"), Zwacka ("Sztygar"). Był też autorem kilku sztuk, m.in. "Kosztem żony", "Sąd diabelski w Trybunale Lubelskim".
Bibl.: Estreicher: Drużyny s. 7; Filler: Melpomena; Gliński: Teatr w Petersburgu III s. 65, 132; Kaszyński: Dzieje sceny kaliskiej; Okręt s. 383; Kur. warsz. 1906 nr 217; Afisze, IS PAN.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973
