Irena Gierałtowska
GIERAŁTOWSKA Irena, z Dzierzbickich (17 VI 1909 Warszawa - 19 IV 1968 Warszawa), śpiewaczka. Była córką Antoniego Dzierzbickiego i Anieli z Karłowiczów, żoną urzędnika Mieczysława G. (ślub w 1929). W 1927 ukończyła gimn. w Warszawie. W 1929 rozpoczęła naukę śpiewu u W. Brzezińskiego; w 1932-33 uczyła się w Studiu Operowym B. Ramułta, działającym przy Tow. Opery Narodowej. Od 1933 występowała na koncertach, b. często w Pol. Radiu. W 1933-39 była solistką Polskiej Opery Ludowej, która dawała przedstawienia m.in. w warsz. T. Domu Żołnierza na Pradze, w T. na Wyspie w Łazienkach, a także m.in. w Katowicach, Sosnowcu, Bytomiu, Cieszynie, Lublinie i Białymstoku. Śpiewała partie sopranowe, m.in. Zofię ("Halka"), Zuzię ("Verbum nobile"), Zosię ("Flis"), Hannę ("Straszny dwór"). Latem 1939 została zaangażowana przez A. Didura do zespołu warsz. T. Wielkiego. W czasie okupacji niem. brała udział w koncertach organizowanych przez RGO. W 1945-48 mieszkała w Łodzi, występowała m.in. w montażach operowych wystawianych w Klubie "Czytelnika" ("Madame Butterfly", "Cyganeria", "Tosca"). W 1948-58 należała do solistów zespołów ARTOS-u, a nast. PPIE.
Bibl.: Kaczyński: Dzieje "Halki"; Kur. Warsz. 1938 nr 156, 181; Pam. Teatr. 1973 z. 3-4 s. 463; Tyg. Powsz. 1968 nr 46; Akta, SPAM; Informacje rodziny.
Ikon.: Fot - Arch. Dok. Mech.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994
