Katarzyna Eleonora Holtzman
HOLTZMAN Katarzyna Eleonora, z Eiblów, 2° v. Beill (1854 Warszawa - po 1929), aktorka. Była córką Ludwika E. i Tekli z Kordowskich, żoną -> Władysława H. Uczyła się na pensji Elszykowej w Warszawie. 1 II 1871 w Lublinie wyszła za mąż za aktora Władysława H. i w tym samym roku zaczęła występować w zespole P. Ratajewicza w Lublinie, a następnie w warsz. t. ogr. Eldorado, grając role "naiwnych". W 1872 występowała u J. Teksla i Z. Sarneckiego w Lublinie i Siedlcach, w czerwcu 1876 w zespole M. Krauzego w Siedlcach, w lecie tego roku uzyskała po długich staraniach debiut w WTR, gdzie już pracował jej mąż. Wystąpiła 14 VIII 1876 w roli Emilii ("Opieka wojskowa") i od 1 I 1877 została zaangażowana do zespołu dramatu. Początkowo grała role "naiwnych" i lirycznych amantek, ale mimo przyjemnej powierzchowności i dobrej dykcji nie zyskała powodzenia. Wł. Bogusławski ubolewał, że H. "kazano deklamować głosem wodewilowym wiersze Słowackiego". Wkrótce przeniesiono ją do zespołu farsy WTR, gdzie objęła role charakterystyczne i występowała do ok. 1897. Grała takie role jak: Leon ("Grzeszki babuni"), Paź ("Maria Stuart" J. Słowackiego), Febe ("Jak wam się podoba"), Klara ("Zemsta"), Aniela ("Śluby panieńskie"). Po śmierci Władysława H. wyszła powtórnie za mąż za Beilla i wyjechała na prowincję. W 1929 mieszkała jeszcze w Józefowie k. Warszawy.
Bibl.: Album teatr. II s. 45 (il.); Bogusławski: Siły i środki; EMTA 1893 nr 532 (U.); Akt ślubu, Lublin (wg informacji S. Dąbrowskiego); Chomiński.
Ikon.: Fot. pryw. - IS PAN, zb. S. Dąbrowskiego.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973
