Zenon Przesmycki
Przesmycki Zenon Franciszek pseud.: Miriam, Jan Żagiel, Epsilon i in. Ur. 22 grudnia w Radzyniu Podlaskim, zm. w Warszawie 17 października 1944, w zaimprowizowanym szpitalu przy ul. Żurawiej 31.
Poeta, krytyk literacki, tłumacz. Jeden z ważnych twórców młodpolskiej koncepcji „sztuka dla sztuki”. W latach 1901–1907 wydawca pisma „Chimera”, gdzie opublikował swoje najważniejsze eseje. Ocalił rękopisy Cypriana Kamila Norwida – niektóre wydrukował na łamach „Chimery”, a w latach późniejszych wydawał je w wielotomowych Pismach zebranych (1912–1913) i Wszystkich pismach (1937–1939). Po odzyskaniu niepodległości pełnił funkcję ministra kultury i sztuki (1919–1920), był także członkiem Polskiej Akademii Literatury.
Bibliografia
- Przesmycki Zenon, Wybór pism krytycznych, t. 1-2, Kraków 1967;
- Koc Barbara, Przesmycki Zenon Franciszek, [w:] Polski słownik biograficzny, t. XXIX, Kraków – Wrocław 1986 [wersja cyfrowa: Internetowy Polski Słownik Biograficzny]
