Osoby

Edward Żytecki, właśc. Zysman (24 II 1893 Warszawa - 29 VI 1982 Katowice), aktor, reżyser, pedagog. W l. 1910-13 kształcił się w warsz. Szkole Aplikacyjnej, w 1913 debiutował w T. Małym w Warszawie, następnie występował na tej scenie oraz w T. Polskim do 1917, w sez. 1917/18 w T. im. Słowackiego w Krakowie, w l. 1918-22 w T. Miejskim w Łodzi, gdzie debiutował jako reżyser (m.in. "Bolesław Śmiały" Wyspiańskiego, "Wilki w nocy" Rittnera). W l. 1922-31 grał i reżyserował w T. Wielkim i Małym we Lwowie (np. "RH inżynier" Winawera, "Świt, dzień, noc" Niccodemiego, "Sonata Kreutzerowska" Savoira). W l. 1931-33 był zaangażowany w T. Miejskim w Łodzi, gdzie w l. 1933-36 reżyserował gościnnie. Ponadto nie angażując się na stałe grał i reżyserował gościnnie w wielu t., m.in. w Bydgoszczy (1931-33), Toruniu (sez. 1932/33), Lwowie (1933, 1938/39), Wilnie (1935) i Poznaniu. W l. 1939-41 i sez. 1944/45 grał w Polskim T. Dramatycznym we Lwowie, w ostatnim sez. był też zastępcą dyr. oraz współorganizatorem lwów. studia dramatycznego. Z zespołem lwów. przybył w 1945 do Katowic, gdzie kontynuował działalność pedagogiczną w studiu dram., zaś jako reżyser związany był ze sceną T. im. Wyspiańskiego do 1971, a następnie na zasadzie stałej współpracy do 1980. Grał m.in. wiele ról w dram. Wyspiańskiego - Bolesława ("Bolesław Śmiały"), Laertesa ("Powrót Odysa"), Skrzyneckiego ("Warszawianka"), Geniusza ("Wyzwolenie"), Czarnego Rycerza ("Wesele"), poza tym De Santosa ("Uriel Akosta" Gutzkowa), Hr. Jerzego ("Jastrząb" Croisseta), Jerzego ("Sonata Kreutzerowska" Savoira), Mamontowa ("Pociąg pancerny" Pruta). Reżyserował m.in. "Kredowe koło" Klabunda, "Grę miłości i śmierci" Rollanda, "Otella" Szekspira, "Wujaszka Wanię" Czechowa, "Don Carlosa" Schillera, po wojnie zaś - "Stary dzwon" Brzozy, "Szczęście Frania" Perzyńskiego, "Mieszczan" Gorkiego, "Papugę" Korcellego, "Seans" Cowarda, "Skąpca" Moliera, "Męża i żonę" Fredry. Gościnnie reżyserował w Świdnicy, Częstochowie, Gnieźnie, Krakowie, Olsztynie. W 1965 otrzymał tytuł Członka Zasłużonego SPATiF-ZASP, a w 1970 - honorowego prezesa oddziału tegoż w Katowicach.

Źródło: Almanach Sceny Polskiej 1981/82