Virgilius Calori
CALORI Virgilius (21 VII 1832 Bonaduz, włos. Szwajcaria - 5 XI 1874), tancerz, baletmistrz włos. działający w Polsce. Był ojcem -> Wirginii C. Od 1847 uczył się w szkole tańca przy Teatro alla Scala w Mediolanie pod kier. słynnego C. Blasisa. Po dwóch latach nauki występował jako pierwszy tancerz w Brescii, a później gościnnie w Mediolanie, Neapolu, Wenecji, Genewie, Pradze, Budapeszcie. Od 1 X 1858 został zaangażowany jako pierwszy tancerz do opery dworskiej w Wiedniu. W tym okresie występował gościnnie w Bratysławie, Wrocławiu i Pradze oraz prowadził w Wiedniu szkołę tańca. Po jedenastu latach porzucił operę wiedeńską. We wrześniu 1869 przybył do Warszawy i od 1 X tego roku został zaangażowany na stanowisko dyr. zespołu baletu WTR. Już na początku swojej działalności w Warszawie dał się poznać jako uzdolniony i wyjątkowo pracowity choreograf: 4 XI 1869 wystawił balet "Flick i Flock", 7 V 1870 odbyła się premiera baletu jego układu "Tancerze europejscy w Chinach" (który nie utrzymał się długo na scenie). Podobnie nie miały powodzenia następne trzy balety C.: "Figle szatana" (1 XII 1870), "Zemsta owadu" (11 VI 1871) i "Almea" (28 I 1872). Dopiero balet "Meluzyna" (20 IV 1873) zdobył uznanie. Najgłośniejszym sukcesem C. stało się wystawienie "Pana Twardowskiego" z muzyką A. Sonnenfelda (6 VII 1874); balet ten w oprac. C. przetrwał na warsz. scenie wiele lat.
W okresie pięcioletniej pracy C. (który był również utalentowanym pedagogiem) utrzymywał balet WTR na wysokim poziomie artystycznym. Jako tancerz wystąpił zaledwie kilka razy, m.in. 7 V 1870 w roli Błazna Dworu ("Tancerze europejscy w Chinach"). Na początku września 1874 zachorował i w tym roku zmarł w drodze do Wiednia.
Bibl.: Goślicki: Pamiętnik 1870, 1871; Rulikowski: Teatr warsz.; Sygietyński: Balet warsz.; Kur. warsz. 1874 nr 256; Tyg. ilustr. 1894 nr 225 (il.); Chomiński; Jasiński.
Ikon.: Fot. pryw. - MTWarszawa.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973
