Dionizy Feliksiewicz
FELIKSIEWICZ Dionizy (ok. 1834 - 12 II 1897 Kraków), aktor, dyr. teatru. Był mężem -> Anieli F., następnie -> Małgorzaty F. Uczył się w warsz. Szkole Dramatycznej. Debiutował w 1859 w Kownie za dyr. T.A. Chełchowskiego. W 1859 prawdopodobnie występował także krótko we Lwowie. Następnie występował w różnych zespołach, m.in. w Mińsku Litewskim (1859), Suwałkach, Wilnie, Żytomierzu, Lublinie, Częstochowie; w sez. 1862/63 z zespole A. Miłaszewskiego w Galicji, w 1864 w zespole F. Stobińskiego w Płocku, a w 1865-69 stale w zespole P. Ratajewicza, najczęściej w Lublinie, a także m.in. w Łomży, Suwałkach, Radomiu, Płocku, Włocławku, Piotrkowie, Kielcach i Częstochowie. Po śmierci pierwszej żony aktorki Anieli z Popławskich, ożenił się (w 1868) powtórnie z aktorką Małgorzatą, która występowała na scenie pod nazwiskiem męża. W 1869 należał do zespołu A. Raszewskiego w Płocku. W maju 1870 zorganizował w Płocku własny zespół, z którym występował następnie w Piotrkowie (czerwiec - do 7 VII) i Częstochowie (lipiec; tu przestał kierować zespołem). W 1872 powrócił do zespołu P. Ratajewicza i występował z nim w Piotrkowie, Kutnie, Płocku i w warsz. t. ogr. Cassino, w 1873 należał do zespołu A. Trapszy w Kaliszu, w sez. 1873/74 do zespołu P. Ratajewicza w Piotrkowie, w 1875 do zespołu M. Krauzego w Częstochowie (maj), Włocławku i Ciechocinku. 17 VIII 1875 wystąpił po raz pierwszy w t. krak. w roli Januarego ("Emancypowane") i odtąd na stałe pozostał w Krakowie. Wyjeżdżał tylko latem z zespołem krak. do Tarnowa, a w 1889 do Stanisławowa. W 1883-86 nie występował; chorował na gruźlicę. W sierpniu 1886 wystąpił w T. Letnim w Warszawie w roli Grzywaczka ("Stryj przyjechał"). Ważniejsze role: Pagatowicz ("Grube ryby"), Szambelanic Czarnoskalski ("Rozbitki"), Nicefor ("Kościuszko pod Racławicami"), Wałanow ("Daniszewy"), Pustelnik ("Balladyna"), Król ("Mazepa"), Fujarkiewicz ("Dom otwarty"), Heliodor ("Marcowy kawaler"), Rochepeans ("Safanduły"), Dr Puffer ("Oj, młody, młody"), Nieśmiałowski ("Klub kawalerów"), Evans ("Wesołe kumoszki z Windsoru"); role fredrowskie, m.in. Dr Fulgencjusz ("Dyliżans"), Dr Hugo ("Dożywocie"), Zefiryn ("Wychowanka"), Michał Dobrost ("Z jakim się wdajesz, takim się stajesz"). Pozycję dobrego aktora i uznanie w rolach charakterystycznych w komedii i dramacie zyskał sobie na scenie krak. dzięki pracowitości i sumienności. Pod koniec życia wskutek długotrwałej choroby występował coraz rzadziej i tylko w mniejszych rolach; ostatni raz 5 II 1897 w roli Kamyskiego ("Widziadło").
Bibl.: Dąbrowski: Teatr w Lublinie; Estreicher: Teatra II s. 693, 694, III s. 90; Fredro na scenie; Got: Teatr Koźmiana; Grzymała-Siedlecki: Pawlikowski (il.); Koźmian: Teatr; Dz. pol. 1862 nr 158; EMTA 1884 nr 26, 1886 nr 151, 153, 1897 nr 8, 9 (il); Kur. codz. 1870 nr 164, 191; Afisze, IS PAN, WAPŁódź.
Ikon.: S. Fabijański: Portret, rys., 1893 - MTWarszawa; Fot. pryw. - MTWarszawa, Arch. m. Krakowa i woj. krak., zb. S. Dąbrowskiego.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973
