Gustaw Ignatowski
IGNATOWSKI Gustaw (ur. ok. 1845 - działał do 1884), śpiewak, aktor, dyrygent. Był mężem -> Marii I. (ślub ok. 1881). W 1863-64 kształcił się w Instytucie Muzycznym w Warszawie (był uczniem F. Ciaffei) i ukończył go z odznaczeniem. W 1865 występował na koncertach, m.in. we Włocławku; 28 VIII 1866 śpiewał (zapewne w antraktach) w t. łódzkim. Wyjechał następnie za granicę i studiował w konserwatorium paryskim. Po powrocie, od 27 IX 1874 do 23 II 1878 występował w zespole t. krakowskiego. Śpiewał tam partie tenorowe w operetkach, niekiedy również w operach. Na okres letni wyjeżdżał z zespołem t. krak. do Tarnowa. W 1878 był w Krakowie przez krótki okres dyrygentem zespołu operowego. Od 28 II do kwietnia 1878 występował w zespole J. Teksla w Piotrkowie, w miesiącach letnich 1878 i 1879 pod dyr. J. Teksla w warsz. t. ogr. Belle Vue, a później w zespole B. Kremskiego i H. Wójcickiego w Łomży(sez. 1879/80) i w Lublinie (sez. 1880/81). Na sez. 1881/82 (od 30 VII 1881 do 28 II 1882) zaangażował się ponownie do t. krakowskiego. Grał już teraz z mniejszym powodzeniem role w dramatach i komediach. W 1882 występował także w Łodzi u W. Leśniewskiego i w Tarnowie u E. Skrzyszowskiego, a w 1883 w warsz. t. ogr. Alhambra. Następnie zamieszkał na stałe w Kaliszu, gdzie do 1884 był dyrygentem orkiestry i chóru tamtejszego Tow. Muzycznego. W późniejszych latach był urzędnikiem Izby Skarbowej w Kaliszu.
Ważniejsze partie operetkowe: Prosper ("Życie paryskie"), Parys ("Piękna Helena"), Piquillo ("Perichola"), Pomponnet ("Córka pani Angot"), Marasquin ("Girofle-Girofla"), Eisele ("Fatinica"), Eisenstein ("Zemsta nietoperza"), operowe: Janusz ("Halka"), Łokietek ("Wiśliczanki"), Nemorino ("Napój miłosny"); role dram.: Henryk ("Grube ryby"), Robert ("Robert i Bertrand, czyli Dwaj złodzieje"), Briot ("Stryj Sam"), Gajac ("Świat nudów").
Bibl.: Błaszczyk: Dyrygenci; Estreicher: Teatra; Got: Teatr Koźmiana; Lodzer Zeitung 1866 nr 95; Ziemia Kujawska 1968, odb. (S. Dąbrowski s. 54); Afisze Bucholtzów, WAPLublin; Afisze, IS PAN; Krzesiński: Raptularz.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973
