Magdalena Karnicka
KARNICKA Magdalena, zamężna Direnthal (ur. ok. 1764 - działała do 1797), tancerka. Była poddanką z dóbr podskarbiego A. Tyzenhauza (pochodziła z Postaw na Białorusi) i wychowanką jego szkoły baletowej w Postawach (pod kier. F.G. Le Doux). W 1785 po śmierci Tyzenhauza, gdy na mocy testamentu zespół jego szkoły został przekazany Stanisławowi Augustowi i stał się królewskim zespołem "tancerzy narodowych", wśród nich znalazła się także K.; od września 1785 występowała w T. Narodowym i na scenach t. królewskich w Warszawie jako druga tancerka w zespole. Tańczyła m.in. partię Pasterki w balecie "Lucas et Colinette". W 1787 wyszła za mąż za Direnthala, murgrabiego kamienicy F. Ryxa przy ul. Świętojerskiej (w kamienicy tej mieszkali królewscy baletnicy) i - szczodrze uposażona przez króla - ustąpiła ze sceny. W 1790 powróciła do baletu; występowała odtąd pod nazwiskiem męża. Po upadku insurekcji kościuszkowskiej tańczyła zapewne w imprezach baletowych organizowanych w Warszawie przez zespół "tancerzy narodowych" oraz (w pierwszej poł. 1795) przez antrepryzy S. Holnickiego i K. Owsińskiego. W poł. 1795 odwiedziła Stanisława Augusta w Grodnie (towarzysząc zapewne grupie baletników zaangażowanych do t. we Lwowie); otrzymała wraz z kolegami kosztowny podarek (prawdopodobnie z okazji występów - danych przed królem po raz ostatni). Do 1797 przebywała nadal w Warszawie, występując zapewne w antrepryzie T. Truskolaskiego. We wrześniu 1797 wraz z innymi tancerzami podpisała pismo do komisji badającej stan długów Stanisława Augusta z prośbą o wypłacenie zaległych gaż.
Bibl.: Mamontowicz-Łojek: Szkoła Tyzenhauza s. 70, 88, 89, 90, 91; Wierzbicka: Sześć studiów; Muzyka 1969 nr 2 (J. Prosnak).
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973
