Eugeniusz Narożny
NAROŻNY Eugeniusz Witold (30 X 1889 Warszawa - 1939 Częstochowa), śpiewak. Był synem Franciszka N. i Antoniny z Kleczkowskich, chórzystów WTR. Ukończył gimn. w Warszawie i kursy handlowe, ucząc się równocześnie gry na fortepianie i skrzypcach oraz śpiewu (u J. Chodakowskiego). Od 1910 pracował jako skrzypek w orkiestrze WTR. Jako śpiewak debiutował 8 I 1915 w partii Stanisława ("Verbum nobile") i od sez. 1915/16 został zaangażowany do zespołu opery warsz.; śpiewał partie z repertuaru barytonowego, m.in. Walentego ("Faust"), De Neversa ("Hugonoci:), Miecznika ("Straszny dwór"), Luny ("Trubadur"), Rigoletta ("Rigoletto"). W sez. 1926/27 występował w zespole opery w Katowicach, potem gościnnie w wielu miastach polskich. W 1933 znowu w T. Wielkim w Warszawie, w 1935 w T. na Pradze, w 1939 w T. Wielkim w Warszawie, w czerwcu tego roku w T. Wielkim we Lwowie. Żoną jego była Euzebia z Szkłowskich (od 22 I 1920). Zginął w czasie II wojny świat. zamordowany przez Niemców w Częstochowie.
Bibl.: Czempiński: Teatry w Warszawie s. 119; Łoza: Czy wiesz I (il.); Sobański: Teatr pol. na Śląsku; Kur. warsz. 1915 nr 9; Afisze, IS PAN; Straus: Repertuar 1915-16.
Ikon.: Fot. pryw. - MTWarszawa.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973
