Teofil Siennicki
SIENNICKI Teofil (ok. 1842 Lwów - 1 XII 1884 Warszawa), aktor. Był synem drukarza Bazylego S. i Marii z Wejglów, mężem -> Michaliny S. Gimn. ukończył we Lwowie; brał udział w powstaniu styczniowym, ranny, przez pewien czas przebywał w więzieniu austr. w Krakowie. Możliwe, że w 1864 zaczął występować w t. krakowskim. W sez. 1864/65 należał do zespołu t. lwów., z którym w lecie 1865 grał też w Lublinie. Prawdopodobnie w Lublinie pozostał w zespole P. Ratajewicza, ponieważ w pierwszej pol. 1866 występował w tamtejszym t. (wg innych źródeł w sez. 1865/66 był nadal w zespole A. Miłaszewskiego we Lwowie). Później zapewne służył w wojsku. W pierwszej poł. 1867 grał w zespole P. Ratajewicza, a od października 1867 do października 1868 należał do zespołu t. krak. i latem 1868 uczestniczył w występach zespołu w Poznaniu. W 1869 grał pod dyr. A. Trapszy w Kaliszu, następnie u P. Ratajewicza w Lublinie i Radomiu (tu 9 I 1870 ożenił się z aktorką Michaliną Tarnowską), następnie do lata 1871 znów w zespole A. Trapszy, m.in. w Piotrkowie, Kaliszu, Włocławku, znowu w Kaliszu i warsz. t. ogr. Tivoli. W sez. 1871/72 występował w Siedlcach u P. Ratajewicza, z którym był także w warsz. t. ogr. Eldorado (lato 1872), od jesieni 1872 do lutego 1873 w Lublinie pod dyr. A. Trapszy, potem do maja 1874 w Krakowie. W 1874 występował też zapewne w zespole P. Ratajewicza w Piotrkowie, a także J. Teksla w Piotrkowie i warsz. t. ogr. Eldorado oraz w Łodzi pod dyr. A. Trapszy. Od lata 1875 do jesieni 1877 był stale w zespole A. Trapszy: w sez. 1875/76 w Lublinie, a w sez. letnich w warsz. t. ogr. Alhambra (1875), Eldorado (1876), Arkadia (1877). Od grudnia 1877 do poł. maja 1878 grał w Krakowie, w lecie 1878 w warsz. t. ogr. Alhambra, a w sez. 1878/79 w zespole A. Trapszy w Lublinie i Ciechocinku. W 1880 prowadził (z F. Idziakowskim) zespół działowy w Kielcach (15V-24VI) i Busku (od 27 VI do ok. 25 VII). Zimą 1880/81 występował w zespole F. Krotkego i R. Morozowicza w Piotrkowie, latem 1881 w warsz. t. ogr. Eldorado, w sez. 1881/82 w zespole J. Grabińskiego w Lublinie, a w 1882 znowu w warsz. t. ogr. Eldorado. W 1882 debiutował w WTR: 10 IX w roli Szymona ("Czartowska ława"), a 11 X w roli Ciaputkiewicza ("Grube ryby"). Od października 1882 został zaangażowany do WTR i grał na scenie warsz. (przeważnie w T. Małym) do końca życia. Zmarł na gruźlicę gardła. L. Solski uważał go za dobrego aktora ("pięknie mówił", "miał wszystkie walory potrzebne w karierze aktorskiej"); M. Chomiński po debiucie S. w Warszawie przytoczył o nim raczej niepochlebne opinie prasy; K. Estreicher napisał, że "był to niezgrabny, drugorzędny aktor", Występował w rolach charakterystycznych w dramatach, komediach i operetkach; ważniejsze z nich: Organista ("Okrężne"), Ignacy ("Marcowy kawaler"), Mateusz ("Stary mąż"), Kuba ("Zagroda Sobkowa"), Tomek ("Łobzowianie"), Drecki ("Przed ślubem"), Grabarz I ("Hamlet"), Maksymilian Moor ("Zbójcy"), Wojewoda ("Konfederaci barscy"), Kitt ("Lekka kawaleria").
Bibl.: Dąbrowski: Teatr w Lublinie; Estreicher: Teatra; Got: Teatr Koźmiana; Miłaszewski: Spraw. 1864-69; Solski: Wspomnienia; EMTA 1884 nr 62; Akt zgonu, parafia Św. Krzyża Warszawa; Chomiński.
Źródło: słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973
