Wanda Ostoja Starzewska
STARZEWSKA Wanda Ostoja, zamężna Dawison (działała od 1842 - zm. 23 X 1859 Drezno), aktorka. Była córką -> Szczęsnego S. i -> Anieli S. z Rutkowskich, żoną - Bogumiła Dawisona. Debiutowała 21 XII 1842 we Lwowie w tyt. roli Precjozy. "Debiutantka odziedziczyła po matce urodę" - pisał S. Pepłowski - "a jakkolwiek drobna jej postać i głos o nieobszernej skali skazywały ją na role o lirycznym nastroju, mimo to była w rolach naiwnych nader cennym nabytkiem". Grała "z powodzeniem role kochanek w komedii salonowej, głównym atoli polem popisu dla jej talentu były kreacje liryczne". W marcu 1843 wystąpiła ponownie w t. lwow., a "publiczność przyjęła ją z wielkimi oklaskami" (K. Estreicher), i w lecie tego roku zaangażowana została do zespołu. 25 IV 1848 wyszła za wybitnego aktora Bogumiła Dawisona i wyjechała z nim do Hamburga; próbowała tam bez powodzenia występować na scenie niem. Po raz ostatni wystąpiła we Lwowie 13 VI 1849 w komedii "Siedem grzechów głównych", już jako Dawisonowa. Role: Krystyna ("Szesnastoletnia królowa"), Aniela ("Śluby panieńskie"), Zosia (Pierwej mama), Basia ("Majster i czeladnik").
Bibl.: Estreicher: Teatra; Pepłowski: Teatr we Lwowie I; Wspomnienia aktorów; Gaz. teatr. 1843 nr 24; Pam. teatr. 1968 z. 2 (il.); Prz. powsz. 1859 nr 89.
Ikon.: Fot. pryw. - Institut fur Theaterwissenschaft, Kolonia.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973
