Osoby

THIERRY Ludwik (działał w teatrze polskim 1818-1830), tancerz, baletmistrz francuski. Był mężem -> Adeli T., ojcem -> Eugenii T. Przed przybyciem do Warszawy był baletmistrzem w t. Ambigu w Paryżu. W 1818 został sprowadzony do Polski przez dyr. T. Narodowego L. Osińskiego i objął dyrekcję baletu warszawskiego. Po przybyciu do Warszawy w krótkim czasie zorganizował tu szkołę baletową. Równocześnie z wykładami w szkole (w najwyższej klasie) zajmował się szkoleniem istniejącego już przy t. zespołu. W 1818-23, w ciągu swej pięcioletniej bardzo pracowitej dy­rekcji, opracował dla sceny warsz. bogaty repertuat baletowy (wystawił ok. dwudziestu baletów i divertissements), wciągając do współpracy znakomitych ówczesnych pol. kompozytorów: K. Kurpińskiego i J. Elsnera. Z baletów oryginalnych zrealizowanych przez T. w Warszawie największym powodzeniem cieszyły się: "Nowa osada Terpsychory nad Wisłą", "Dwa posągi" (1818), "Mars i Flora" (1820), "Trzy gracje" (1821 wreszcie opracowany wraz z J. Mierzyńską i M. Pio­nem balet "Wesele krakowskie w Ojcowie" (1823). Spośród innych, z repertuaru eur. wystawił m.in. balety: "Tomi i Leontyna, czyli Rokoszanie włoscy", "Jenny, czyli Po­tajemne małżeństwo", "Igraszki nimfy Aglae" (1819), "De­zerter" (1822), "Dwie sułtanki", "Inkle i Zaryka" (1823). Równocześnie w 1818-23 był pierwszym tancerzem baletu warsz.; debiutował 19 VIII 1818 w tańcach do opery "Hilary", później występował m. in. w takich partiach jak: Apollo ("Nowa osada Terpsychory nad Wisłą"), Mars ("Mars i Flora"), Dziedzic włości ("Krzak róży"), Barbastal ("Mały Poucet, czyli Leśna sierota"), Szczepan ("Wesele krakowskie w Ojcowie"). 4 IX 1823 tańczył ostatni raz w Warszawie, a następnie z powodu choroby (m. in. naderwanie ścięgna) musiał porzucić scenę. Wyjechał z Warszawy i pracował jako nauczy­ciel tańca, m. in. w Radomiu, Poznaniu (1828) i znowu w Warszawie (1830). Położył duże zasługi dla rozwoju baletu warsz. jako pedagog i baletmistrz. "Zorganizowanie i owocna działalność szkoły baletowej, ukształtowanie i roz­winięcie talentów wszechstronnie uzdolnionej Mie­rzyńskiej oraz Antoniny Palczewskiej, opracowanie bogatego i dobrze przemyślanego repertuaru", "za­interesowanie baletem czołowych polskich kompo­zytorów, podciągnięcie wreszcie baletu do ogólnego poziomu innych działów Teatru Narodowego - oto w skrócie bilans zasług Ludwika Thierry" (J. Pudełek).
Bibl.: Pudełek: Warsz. balet romantyczny; Chomiński.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973