Antonina Wiłucka
WIŁUCKA Antonina, z Balcerów (11 II 1819 - 12 IX 1857 Warszawa), tancerka. Kształciła się w warsz. szkole baletowej i była uczennicą M. Piona i M. Grekowskiego. 13 XI 1832 debiutowała pod nazwiskiem panieńskim w balecie "Teatromania". Ok. 1835 została przyjęta do baletu warsz., we wrześniu tego roku brała udział w występach zespołu w Kaliszu. 6 IV 1839 wyszła za Józefa Wituckiego i odtąd używała nazwiska męża. Występowała głównie w wielkich tańcach solowych, np. w operze "Niema z Portici", w baletach "Rybołowcy", "Mimili, czyli Styryjczykowie", "Stach i Zośka". Tańczyła również partie Jeniusza ("Jeniusz różowy"), Zerliny ("Rozbójnik morski"), Miny ("Herta") oraz partię tyt. w "Gitanie". W "Pamiętniku Sceny Warszawskiej" pisano, że taniec szlachetny, serio odróżnia ją od współtowarzyszek wdziękiem i lekkością zachwycających". Ostatni raz wystąpiła 26 XII 1856 tańcząc partię Teresy w balecie "Faust".
Bibl.: Pudełek: Warsz. balet romantyczny (il.); Kur. warsz. 1857 nr 238, 240, 243, 270; Pam. Sceny warsz. 1838 s. 40, 1840 s. 164 (il.); Chomiński.
Ikon.: B. Dąbrowski (zakład lit. J. Herknera): Portret, lit., Pam. sceny warsz. 1840.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973
