Antoni Zenoni
ZENONI Antoni, właśc. A. Kleczkowski (30 I 1856 Warszawa - 21 XII 1899 Kraków), aktor. Był synem Adama Kleczkowskiego sekretarza Warsz. Tow. Dobroczynności i Elżbiety z Lipińskich. Ukończył Uniw. Jagiell. w Krakowie. Dzięki poparciu W.L. Anczyca debiutował w t. krak. pod pseud. Zenoni i występował tam od lutego 1878 do sierpnia 1883. Wyjeżdżał z zespołem krak. na występy do Tarnowa. Podobno był także przez jakiś czas reżyserem zespołów pol. w Petersburgu. Grał m.in. Inkwizytora ("Beatryks Cenci"), Edwarda ("Ulicznik paryski"), Grzempielewskiego ("Marcowy kawaler"), Wiórka ("Gałganduch, czyli Trójka hultajska"), Ippelmayera ("Robert i Bertrand, czyli Dwaj złodzieje"), Hrabiego Ernesta ("Ojciec debiutantki"). Zajmował się także pracą lit. i publicystyczną. Tłumaczył utwory dram., w 1881 pisał recenzje teatr. pod pseud. J. Cholewa w "Kronice Krakowskiej" i "Krakowianinie", w 1884-85 w "Nowej Reformie" (był członkiem jej redakcji) oraz liczne korespondencje, m.in. do "Gazety Narodowej", "Kuriera Lwowskiego", "Dziennika Polskiego" i "Kuriera Warszawskiego". Używał następujących kryptonimów literackich: (a-k), A. K., A. Z., Z. Żonaty był z Marią Bodniecką.
Bibl.: Bar: Dzieje t. krak.; Got: Teatr Koźmiana; PSB t. XII (A. Kott, tu ikon.); Bluszcz 1899 nr 29, 35; Nowa Reforma 1899 nr 292; Tyg. ilustr. 1900 nr 1; Afisze, IS PAN.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973
