Franciszka Serafińska
SERAFIŃSKA Franciszka, z domu Feist, pseud. F. Sławska (działała 1875-1887), aktorka. Była uczennicą J. Rychtera a później jego wieloletnią towarzyszką życia. Do ok. 1882 używała na scenie pseud. Sławska. Od jesieni 1875 do stycznia 1876 grała w t. poznańskim. W maju 1876 wraz z J. Rychterem występowała gościnnie w Krakowie jako Szambelanowa ("Pan Jo-wialski") i Aniela ("Damy i huzary"), w sierpniu 1877 grała w Krynicy. Od jesieni 1877 do czerwca 1881 występowała w t. krak. w rolach charakterystycznych, m. in. jako Skalińska ("Pozytywni"), Dawnowska ("Mąż od biedy"). W sierpniu i wrześniu 1880 była z J. Rychterem na występach gościnnych w T. Letnim w Warszawie i grała m.in. Podstolinę ("Zemsta") i Enonę ("Fedra"). Ok. 1882 zaczęła używać na scenie nazwiska Serafińska; jesienią 1882 była w zespole J. Teksla i F. Wesołowskiego w Petersburgu, grając tu m.in. Ciotkę ("Krewniaki"), Kasztelanową ("Pani podkomorzyna"), Szenionową ("Żydzi"); w sez. 1883/84 należała do zespołu t. pozn. (w styczniu 1883 występowała gościnnie we Lwowie), a w sez. 1886/87do zespołu objazdowego M. Kisielnickiego (tu jako Ludwika, nie wiadomo więc czy wiadomość jej dotyczy). Była słabą aktorką, a zdobytą w t. pozycję zawdzięczała protekcji J. Rychtera.
Bibl.: Gliński: Teatr w Petersburgu I s. 29, 30; Got: Teatr Koźmiana; Koryzna I s. 135, 155, 158; Pepłowski: Teatr we Lwowie II; Afisze, IS PAN; Chomiński.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973
