Autorzy

Urodziła się w 1981 roku w Olsztynie.

Dramatopisarka, teatrolożka.

Absolwentka teatrologii UJ, studiowała także filmoznawstwo i amerykanistykę na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie i na Westfälische Wilhelms-Universität w Münster. W latach 2013–2014 kształciła się w prywatnej szkole filmowej Akademia Multi Art w Krakowie pod kierunkiem uznanych twórców, m.in. Xawerego Żuławskiego, Jacka Bławuta i Janusza Kondratiuka.

W grudniu 2019 roku zadebiutowała dramatem Objects in Mirror Are Closer Than They Appear w e-antologii Nasz głos wydanej przez Narodowy Stary Teatr im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie. Kolejne dramaty publikowała w „Dialogu”: Polowanie w nr 4/2020, Totentanz. Czarna noc, czarna śmierć w nr 2/2021. Ten ostatni znalazł się także w finale Gdyńskiej Nagrody Dramaturgicznej 2021.

W roku 2020 otrzymała Stypendium Twórcze Miasta Krakowa, w ramach którego powstał dramat Kateriny brak.

Laureatka konkursu stypendialnego Dramatopisanie (II edycja; 2021) organizowanego przez Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego. W ramach stypendium powstaje dramat Wolny strzelec.

Artykuły, recenzje i teksty teoretyczne publikowała w wielu czasopismach, m.in. w „Dialogu”, toruńskim „Undergruncie” czy kwartalniku „Cwiszn”. Prowadziła też różnorakie spotkania, m.in. rozmowę z Wojciechem Orlińskim na temat polskiego wydania Ludowej historii Stanów Zjednoczonych Howarda Zinna (Wydawnictwo Krytyki Politycznej) w Spółdzielni Ogniwo w Krakowie; spotkanie autorskie z Jakubem Michalczenią prezentujące zbiór opowiadań Gigusie (Wydawnictwo Ha!art), także w Spółdzielni Ogniwo; spotkanie autorskie z Violą Wein prezentujące powieść Jerozolimskie morze (Wydawnictwo Zysk i S-ka) w Żydowskim Muzeum Galicja w Krakowie; spotkanie autorskie z Zahawą Kaspi dotyczące monografii jej autorstwa pt. Siedzący w ciemności. Świat dramatu Hanocha Lewina: podmiot, autor, widzowie (Wydawnictwo Uniwersytetu Warszawskiego) w Żydowskim Muzeum Galicja. Była także uczestniczką wielu spotkań, m.in. dyskusji na temat publikacji książki Krew i burza. Historia Dzikiego Zachodu Hamptona Sidesa (Wydawnictwo Czarne) w Spółdzielni Ogniwo.

Jej zainteresowania koncentrują się głównie na strukturach narracyjnych współczesnego dramatu i scenariusza filmowego i serialowego, kulturze amerykańskiej, muzyce klasycznej i popularnej.

Od 2000 roku mieszka w Krakowie.

Źródło i kontakt w sprawie praw do tekstów: ishbelszatrawska.com

Omówienia

• Objects in Mirror Are Closer Than They Appear
  obsada: 10K, 12M

Dramat, inspirowany książką Jona Krakauera Missoula. Gwałty w amerykańskim miasteczku uniwersyteckim, pokazuje dynamikę zdarzeń związanych z przemocą seksualną na Uniwersytecie w stanie Montana w latach 2008–2012. Zaczyna się od imprezy na uniwersyteckim kampusie. Gdy poznajemy główną bohaterkę, studentkę i początkującą artystkę Abigail, wpada ona w oko kapitanowi drużyny footballowej Braydonowi. Z kolejnych scen, ukazujących zeznania na policji i badanie ginekologiczne, dowiadujemy się, że doszło do gwałtu na Abigail. Pani Warren, matka Abigail, stawia się u dyrektora szkoły, by donieść mu o zbrodni dokonanej przez futbolistę na jej córce. Jednak zła sława Braydona i całej drużyny futbolowej nie jest na rękę władzom uniwersytetu. Od tej pory na pokład zaprzęgnięte zostaną wszystkie ręce, by ochronić Braydona, czołowego zawodnika, pochodzącego w dodatku z tzw. dobrej rodziny. Rozpoczyna się proces, z zeznań kolejnych świadków układa się przebieg tragicznych wydarzeń. Matka i córka odwiedzają Maggie, starą striptizerkę, która doskonale zna życie i wie, że „sport i strzelanie do zwierząt to ulubiona rozrywka narodu” – a to oznacza, że futboliści będą skutecznie kryci. W losach Maggie, zgwałconej w młodości rdzennej Amerykanki, zapisana jest krwawa historia Stanów Zjednoczonych.

Ofiar gwałtów dokonanych przez futbolistów jest więcej. Abigail z rezygnacji i wściekłości wchodzi w fazę buntu i walki i pragnie uczynić sprawę przemocy seksualnej na uniwersytecie wspólną sprawą kobiet, odsłaniając okrutną twarz Ameryki. Stopniowo ujawnianych jest coraz więcej podobnych zbrodni, wobec których dyrektor Clayton staje się bezbronny. W końcu w sądzie zeznaje Maggie, która była świadkiem rozmowy Braydona z kolegami w knajpie, jednak striptizerka nieoczekiwanie nabiera wody w usta. Także inna ofiara, Ashley, odmawia zeznań, tłumacząc się trudną sytuacją życiową. W sądzie zostaje odczytany list ojca Braydona w jego obronie. Abigail przegrywa proces, oskarżony zostaje oczyszczony z zarzutów.

Pomiędzy kolejnymi scenami widzimy urywki programu telewizyjnego Wieczór z Cynthią Stars. Występuje w nim nieżyjący już Stanley Kubrick, reżyser horroru Lśnienie, który w istocie dotyczył ludobójstwa na kontynencie amerykańskim i Holokaustu. Show okazuje się moralitetem, w którym toczy się walka o duszę reżysera. Kubrick z jednej strony w swoich filmach uprawiał krytykę społeczną i piętnował złe traktowanie kobiet, a z drugiej doprowadził aktorkę z Lśnienia, Shelley Duvall do choroby psychicznej.
 

• Polowanie
  obsada: 2K, 4M

Łukasz po latach przyjeżdża do rodzinnego domu na Podkarpaciu. On się zmienił, ale świat, do którego wraca nie. Ojciec Łukasza, Witold, postanawia jak za dawnych lat wziąć syna na polowanie. Po drodze odwiedzą przyjaciół domu, duchy przeszłości. Najpierw Natalię i Rudzkiego, potem wujka Władzia. Z pełnej napięcia rozmowy można wywnioskować, że Natalia i Łukasz mieli romans. Okazuje się, że wie o nim mąż Natalii, ale nie dochodzi do otwartej konfrontacji. Wyprawa zdaje się rozliczeniem między synem a ojcem, punktem zapalnym toczącego się od lat konfliktu, wymianą pretensji. Łukasz nie spełnia oczekiwań Witolda, jest przez niego upokarzany, chociaż w pewnym momencie ten rozpaczliwie krzyczy: „Łukasz, ja cię kocham!”. W finale obserwujemy próbę ustrzelenia zwierzęcia, która kończy się zabiciem ukochanego psa Niki. W tle męskich perypetii obecne są kobiety Barbara i Natalia – matki, żony i kochanki – które w świecie myśliwych i polowań mają rolę służebną.
 

• Kateriny brak
  obsada: 3K, 7M

W grudniu 1985 roku brytyjski poeta, Christopher Reid napisał tomik wierszy i jako autorkę podał nieistniejącą poetkę zza żelaznej kurtyny, Katerinę Brac, siebie zaś umieścił w stopce jako tłumacza tomiku. Ta mistyfikacja jest punktem wyjścia dla dramatu, w którym dochodzi do kompletnie zmyślonej sytuacji: Katerina Brac przyjeżdża na Wyspy i spotyka się z poetyckim światkiem Londynu. Jej przewodnikiem jest Christopher. Okazuje się, że imigrantka i początkujący poeta mają ze sobą wiele wspólnego. Koledzy po fachu Reida próbują dowiedzieć się, z jakiego dokładnie kraju pochodzi Katerina. Ta zaprzyjaźnia się z Szirin, poetką z Iranu, która namawia, by Katerina poszła z nią do Tottenham czynić rewolucję. Jest również chłopak Kateriny Wojtek, który nie przychodzi na wieczór autorski partnerki, co wzbudza podejrzenia. Okazuje się, że wszedł we współpracę z Tajniakiem, który utrzymuje, że Katerina chce sfinansować działalność antypaństwową w swojej ojczyźnie. Prawdą jest jednak, że nazywa się Olga Zdunek i musi spłacić dług Wojtka. Ponieważ narzeczony ją zdradził, Katerina decyduje się oddać Szirin odkładane pieniądze. W tle perypetii „pseudopoetyki” jest Lord Maxwell, który analogicznie jak Katerina w Londynie ląduje w Polsce, by uczyć Polaków pracy i wprowadzać kapitalizm. Wśród spotkanych tam tubylców jest Hrabina Koniecpolska. Na koniec widzimy Katerinę, Chrisa i Szirin jako postaci w podeszłym wieku. Wychodzi na jaw, że Katerina tak naprawdę była aktorką, która teraz ogląda świat z perspektywy telewizora.
 

• Totentanz. Czarna noc, czarna śmierć
  obsada: 3K, 4M

Akcja dramatu dzieje się we Włoszech, w Lombardii, w trakcie szalejącej pandemii koronawirusa i najgłębszego lockdownu. Wysoko postawione małżeństwo Francesca i Luca – z branży modowej i showbiznesu – wydaje kolację dla sąsiadów. Przychodzi pięć osób z różnych środowisk: Paolo Santi jest niespełnionym skrzypkiem, Massimo fryzjerem, Salvatore emerytowanym profesorem, Chiara pracuje w logistyce, Claudia jest pielęgniarką. Uprzejmość i dobre maniery z początku wieczoru pod wpływem rosnącego napięcia i trudnej społecznie sytuacji ustępują, goście i gospodarze dają upust swojej frustracji, dochodzi do kłótni. Dla każdego z nich pandemia jest sytuacją graniczną, małym końcem świata. Paolo podczas kolacji zdradza objawy zarażenia koronawirusem, a wkrótce staje się pierwszą ofiarą epidemii. Francesca i Luca, nobilitujący nieograniczoną konsumpcję, niemal umierają z przejedzenia makaronem. Wysokie miesza się tu z niskim, komedia dell arte z włoską operą, msza żałobna z show telewizyjnym, a wszystko oblane jest tragikomicznym sosem połączonym z danse macabre. Pandemia zdała się umocnić podziały klasowe, ale wobec śmierci wszyscy są równi i spotykają się w jednym tańcu. Tekst stanowi nie tylko komentarz do bieżącej sytuacji społecznej, ale jest również wnikliwą analizą włoskiej kultury, rozprawą nie tylko z mitami na temat Włochów, ale i z włoskim katolicyzmem.