Czas akcji: wieczór i noc z 23 na 24 marca 1603 roku.
Miejsce akcji: zamek w Richmond.
Obsada:
Druk:
Akcja sztuki zaczyna się w sypialni królowej. Lady Southwell przychodzi podać swojej pani wieczorną herbatę. Elżbieta stwierdza, że herbata jest za gorąca. Opowiada służącej o swoich snach, rozmawiają o Szekspirze, który przybył cały zmoknięty.
Zjawia się arcybiskup Whitgift. Rozmawia z królową o jej ostatnim wystąpieniu w parlamencie i jej byłych mężczyznach. Królowa nie żałuje swojej życiowej decyzji, że nie wyszła za mąż. Przychodzi siostrzeniec Elżbiety, król Szkocji Jakub VI. Siostrzeniec jest bardzo zdziwiony, bo po raz pierwszy widzi ciotkę-królową bez peruki. Elżbieta ma nagły krótki atak astmy. Jakub zachwyca się urodą Lady Southwell. Goście dowiadują się, że ma do ich grona dołączyć Szekspir. Arcybiskup uważa, że jego sztuka "Romeo i Julia" psuje młodzież. Do sypialni wchodzi Szekspir. Królowa zwraca mu uwagę, żeby przestał się garbić. Elżbieta zastanawia się, która władza jest potężniejsza. Królów, którzy władają tylko ciałami poddanych, czy pisarzy, którzy władają duszami. Elżbieta komentuję łysinę poety, stwierdzając, że najlepiej można na siebie zwrócić uwagę tworząc. Dopytuję się o lorda Cecila, który jednak się nie pojawi. Elżbieta zwierza się wszystkim, że jest chora i za kilka godzin umrze. Prosi Szekspira, aby napisał o niej sztukę. Ma do niego pretensję, że do tej pory taka nie powstała. Królowa nakazuję lady Southwell przygotować mu pulpit, aby mógł natychmiast rozpocząć pracę. Szekspir jednak odmawia. Królowa zastanawia się nad początkiem sztuki. Uważa, że jej pies powinien umrzeć przed nią. Wyciąga sztylet, ale nikt nie chce przebić krtani zwierzęciu. Królowa bierze pasek i zaciska pętlę na szyi psa. Po chwili ciało na ręce, tak jak zrobi to kilka lat później Król Lear. Królowa opowiada Szekspirowi o swoich psach, a następnie tańczy z gośćmi. Po chwili mdleje.
Trzy godziny później - Lady Southwell prosi pisarza, aby pomógł jej wstąpić do teatru. Recytuje mu fragment "Romea i Julii". Budzi się królowa, która dopytuje się Szekspira i sztukę o sobie. Wspomina swoje życie, które było jednym wielkim balem. Rozmawia z gośćmi o śmierci...Królowa wyjmuję szkielet. Zdziwionym gościom opowiada, że " budzi w niej radość życia, kiedy go widzi myśli o śmierci i czuję życie". Elżbieta nie może uwierzyć, że wkrótce nie będzie mogła zachwycać się wiosną. Zza parawanu słychać szamotaninę. To Lady Southwell i Jakub. Arcybiskup komentuje tę sytuacje mówiąc, że " kobiety dla roli zrobią wszystko'' Jakub uważa, że królowa wcale nie myśli o umieraniu. To kolejna jej sztuczka. Elżbieta recytuje szekspirowski fragment o miłości. Dziękuje Szekspirowi za jego dzieła i za zaszczyt, że mogła być jego królową. Elżbieta klęka przed nim wprawiając w osłupienie zebranych. Jakub wypędza Szekspira.
Trzy godziny później - królowa leży na łożu. Obok stoją Lady Southwell i arcybiskup. Elżbieta dopytuję się o Szekspira. Wchodzi Szekspir zdziwiony, że królowa nie ma peruki. Podaje jej dłoń. Elżbieta zauważa, że pisarz drży. Krzyczy do niego, że nie chce umierać. Arcybiskup uważa, że jeśli wierzymy w Boga, to nie umieramy. Królowa ściszonym głosem mówi w co wierzy...Elżbieta prosi Lady Souhwell o podanie trucizny. Wypija ją. Jakub prosi o błogosławieństwo. Elżbieta nie zgadza się, aby został jej następcą. Prosi go, aby dbał o Szekspira. Elżbieta prosi poetę o ocenę jej aktorskich umiejętności. Dostaję od Szekspira dziesięć punktów. Królowa traci przytomność. Jakub rozkazuje Szekspirowi, aby oddał sakiewkę, którą otrzymał od królowej. Arcybiskup ogłasza śmierć Elżbiety. Jakub krzyczy 'Niech żyje król !".
Ukryj streszczenie