10 osób /4 kobiety, 6 mężczyzn/,4 dekoracje
Dramat "miłości i śmierci" - tak w skrócie określić można sztukę Velimira Lukicia, żywcem jakby wyjętą z ram XIX-wiecznych powieści romantycznych. Ów nieprzemijający motyw nie spełnionego, wielkiego uczucia i nadziei silniejszej niż śmierć, to temat, który zawsze liczyć może na współczesnego widza, tego, który zapełnia salę kinową na "Trędowatej", "Profesorze Wilczurze" i "Znachorze". Nie znaczy to jednak, iżby sztuka Lukicia wyciskała jedynie łzy pensjonarkom i egzaltowanym damom. Jest to dramat klasyczny, miejscami filozofujący, dobrze skomponowany, z interesującymi, wyrazistymi rolami.
Treścią sztuki jest końcowy epizod z życia poety Laza Kosticia, który po bujnym artystycznie, choć ubogim materialnie życiu, wraca do rodzinnego Nowego Sadu i tam znajdując locum u przeora kruszedolskiego klasztoru styka się z mieszkańcami miasta. Jest między innymi gościem rodziny Dunderskich, u których poznaje ich córkę, piękną, uroczą i bogatą Lenkę, zafascynowaną jego poezją i zakochaną w nim bezgranicznie. Nie wierząc w autentyczność wyznań młodej dziewczyny, sam jest przecież już człowiekiem niemłodym, żeni się z dobrą, szlachetną, aczkolwiek niekochaną wdową Juliana, i wyjeżdża z nią w podróż poślubną do Wenecji. Tam dochodzi go wieść o samobójczej śmierci Lenki. Cios jest silny. Laza uświadamia sobie, iż przez niewiarę w siebie stracił największy skarb życia - prawdziwą, wielką miłość. Wraz z Julianą wraca do kraju, by w imaginacjach przeżywać spotkania i pełne wielkich słów rozmowy z ukochaną. Żona przestaje się liczyć, staje się niewinnym wprawdzie, lecz niepotrzebnym intruzem, mącącym nieustający jawo-sen poety. Zakochana, oddana mężowi Juliana nie mogąc pogodzić się z rolą niechcianej żony, umiera, zaś Laza zapisując cały, odziedziczony po niej, majątek na potrzeby ubogich, szykuje się do ostatecznego, nie zakłócanego już żadnymi zwątpieniami spotkania ze swą wielką miłością w świecie wolnym od wszelkich przekleństw i meandrów ludzkiego losu.
Źródło: "Nowe sztuki"-biuletyn informacyjny Agencji Autorskiej nr 18/82
Ukryj streszczenie