Teatr Maska
Część Towarzystwa Akcyjnego Teatrów Stołecznych, wielkiego przedsięwzięcia, jedynego, które rozmachem miało zagrozić hegemonii Teatrów Miejskich i Teatru Polskiego. Choć przetrwał on upadek spółki, nie dotrwał nawet do końca sezonu i zakończył działalność w 18 kwietnia 1922 roku. Franciszek Jaroszyński, prezes spółki Towarzystwa Teatrów Stołecznych, wydzierżawił scenę zamkniętego teatru Maska, Stańczykowi – teatrowi politycznej satyry.
Teatr Maska mieścił się przy Karowej 18, w gmachu Panoramy, który powstał w 1872 roku wg projektu Karola Kozłowskiego. W okresie dwudziestolecia międzywojennego gościł wiele teatralnych i kinematograficznych przedsięwzięć. Sala Maski zaprojektowana była na 450 miejsc. Dyrektorem artystycznym teatru był Ludwik Solski, Dyrektorem administracyjnym Ludwik Heller, kierownikiem artystycznym – Leon Schiller.
Przedstawienie inaugurujące działalność teatru – Ogród młodości Tadeusza Rittnera, w reżyserii Ludwika Solskiego i jego kreacją króla, zostało przyjęte chłodno. Kolejne, Kłopoty geniusza Enocha Arnolda Bennetta (prem. 20 lutego 1922), były zdaje się gościnną prezentacją pracy reżyserskiej Kazimierza Kamińskiego.
Najszerszym echem odbiło się przedstawienie Pudło z zabawkami Claude’a Debussy’ego, w inscenizacji Leona Schillera i Janusza Strachockiego, zdaniem Wilama Horzycy pierwsze, nowatorskie przedstawienie Schillera. Poprzedziła je jednoaktówka dell’arte w stylu włosko-francuskich komedii improwizowanych – Miłość i loteria. Do zapowiadanej premiery Nowego Raju Hermana Bracha nie doszło, kilka razy przekładana premiera nigdy nie nastąpiła.
Ewa Hevelke (2017)
Bibliografia
- Edward Krasiński, Warszawskie sceny 1918–1939, PIW, Warszawa 1979
Sezon: 1922 / 1923
