Teatry i zespoły

Ali Baba zastąpił Teatr Malickiej na scenie w podziemiach gmachu przy ulicy Karowej 18, w sali liczącej 450 miejsc. Reklamował się jako teatr piosenki i aktualności. Dał trzy premiery, z których ostatnia (Pakty i fakty) odbyła się 2 września 1939. Programy składały się z aktualnych utworów satyrycznych, które pisali Julian Tuwim, Marian Hemar, Władysław Szlengel, Jan Brzechwa oraz kierownik artystyczny – Andrzej Włast. Podporą programów byli m.in.: Mira Zimińska, Władysław Walter, Mieczysław Fogg, Wojciech Ruszkowski, Ina Benita, Punia (właśc. Alicja) Halama, Freda Kleszczówna.

Jak się za kilka miesięcy okazało, celność satyry miała cenę. Ludwik Sempoliński musiał ukrywać się do końca wojny, ponieważ był poszukiwany za wykonanie w programie Orzeł czy Rzeszka piosenki Hemara Ten wąsik, parodiującej Adolfa Hitlera.

Był to ostatni teatr stworzony przez Andrzeja Własta, a zarazem ostatni, w którym spotkali się najpopularniejsi autorzy dwudziestolecia międzywojennego. Po Ali Babie powstał w sierpniu 1939 roku Tip-Top, który zamyka historię przedwojennej rewii.

Ewa Hevelke (2018)

Bibliografia

• Krasiński Edward: Warszawskie sceny 1918–1939, PIW, Warszawa 1976;
• Sempoliński Ludwik: Wielcy artyści małych scen, Czytelnik, Warszawa 1977;
• Mościcki Tomasz: Teatry Warszawy. Kronika 1939, Bellona, Warszawa 2009.

Sezon: 1939 / 1940