Teatry i zespoły

Eldorado miało siedzibę przy ul. Hożej 29. Teatr powstał na fali konfliktu, który wybuchł w zespole Qui Pro Quo. Kiedy część artystów odeszła, by założyć Perskie Oko, przełamany został monopol. Co kilka tygodni pojawiały się nowe, mniej lub bardziej efemeryczne sceny.Jedną z nich było Eldorado.

Niewątpliwym potentatem, kierownikiem wielu scen równocześnie, był Walery Jastrzębiec-Rudnicki. Kiedy kierował kabaretem Eldorado uruchomił scenę przy ul Marszałkowskiej - teatr Olimpia, a w okresie letnim - Wodewil. 

Eldorado zaś, w zależności od kierownictwa ewoluował od sceny typowo kabaretowych skeczy i numerów w stylu Qui Pro Quo, przez scenę o zacięciu dramatycznym - farsowym, aż po klasyczna operetkę. 

Zmiany w zespole artystycznym Eldorado uzależnione były od aktualnego kształtu sceny warszawskiej: aktorzy dramatyczni z Teatru Praskiego i Odrodzonego lub Powszechnego (Eugenia Dąbrowska, Aleksander Maniecki, Leon Józefowicz i  inni), współpracowali z reprezentantami teatrów operetkowych (Kazimiera Horbowska, Leopold Morozowicz, i artystami estradowymi (Bolcio Kamiński).

Pomimo dużej konkurencji rewii, które kształtowały ramy gatunku, Eldorado utrzymało się na rynku warszawskich teatrów wyjątkowo długo. Po odejściu Stanisława Śliwińskiego z częścią zespołu, pozostali w teatrze artyści pod kierownictwem Aleksandra Szarkowskiego, otworzyli nowy teatr: Wesołą jamę.

Ewa Hevelke (2019)

Bibliografia:

• Edward Krasiński Warszawskie sceny 1918-1939, wyd. PIW, Warszawa 1976,
• Ludwik Sempoliński Wielcy artyści małych scen, Czytelnik, Warszawa 1977.

Sezon: 1925 / 1926