Teatry i zespoły

Kiedy Janina Korolewicz-Waydowa stanęła na czele sceny operetkowej przy Teatrze Wielkim, Zygmunt Wojciechowski oraz Marian Domosławski odpowiedzieli konkurencyjną imprezą. W kinoteatrze Kometa, w sali na 1000 miejsc, przygotowywano propozycję dla wolskiej, robotniczej publiczności.

Księżniczka czardaszka Imre Kalmana, dzięki doborowej obsadzie: Maria Nochowska, Kazimierz Dembowski, spektakularnej dekoracji Józefa Galewskiego i Stanisława Lipskiego oraz osiemnastoosobowej orkiestrze, utrzymała się na afiszu przez miesiąc. Kolejna operetka - Hrabina Marica Imre Kalmana, była jednak ostatnią propozycją teatru. Po dwudziestu dniach od drugiej premiery, teatr zakończył działalność.

Sytuacja ta była o tyle zrozumiała, że operetki, komedie muzyczne i wodewile ratowały repertuar większości teatrów, także dramatycznych. Teatr Wielki dyskontował sukces polskiej prapremiery operetki Rose Marie Rudolfa Firmla w reż. Witolda Zdzitowieckiego (prem. 14 sierpnia 1935), która osiągnęła ponad 100 przedstawień. Piękna Helena Offenbaha w przeróbce Mariana Hemara z Teatru Letniego prem. 12 stycznia 1935, zagrana 95 razy, jeszcze była żywa w pamięci widzów, a Stefan Jaracz planował wystawienie w Ateneum Trójki hultajskiej wg Jana Nestroy’a (prem. 13 grudnia 1935).

Ewa Hevelke (2018)

Bibliografia:

• Edward Krasiński, Warszawskie sceny 1918–1939, P.I.W., Warszawa 1976
• Ludwik Sempoliński, Wielcy artyści małych scen, wyd. Czytelnik, Warszawa 1977

Sezon: 1935 / 1936