Poszukiwanie Boga i miłości, czyli chory świat Sarah Kane
Sarah Kane, obrazoburcza Brytyjka opowiada o świecie, który nas otacza, w którym człowiekowi wolno wszystko. O świecie pozbawionym Boga i tak zwanej ludzkiej, normalnej miłości. O Kane mówi się krótko - skandalistka. Jej pierwsze utwory - "Zbombardowani", "Miłość Fedry" i "Oczyszczeni" zwróciły uwagę widzów i krytyki. Lata 1995-98 to okres ataku na dramatopisarkę, której nie rozumiano. Krytycy uważali, że jest to twórczość odarta z jakichkolwiek wartości artystycznych. Negowano opisywany świat jako szalony i bez wartości. Pełen okrucieństwa i bólu, szokujący swoją bezwzględnością.
Ale ten świat taki jest. Najwcześniej zrozumieli to widzowie i krytycy z Niemiec i Francji. Anglia była oporna. Dopiero sztuka "Łaknąc" przełamała lody. Sarah Kane zaczęto porównywać do Eliota. Harold Pinter głośno i oficjalnie wypowiedziała opinię, że Sarah to wielki talent, to odkrycie na miarę XXI wieku, że taka dramaturgia nie powinna oburzać, lecz elektryzować.
Twórczość Sarah Kane trafiła i na polskie sceny: Teatru Współczesnego we Wrocławiu, Polskiego w Poznaniu i warszawskich Rozmaitości. Te teatry wspólnie pod producencką batutą Krystyny Meisner zrealizowały "Oczyszczonych". Spektakl wyreżyserował równie niepokorny co Sarah Kane - Krzysztof Warlikowski.
Polska prapremiera "Oczyszczonych" odbyła się w grudniu i styczniu.
Treść sztuki można ująć krótko. Ośrodek psychiatryczny jest miejscem zwanym potocznie uniwersytetem. Znaleźli się w nim autsajderzy i nieudacznicy, narkomani i homoseksualiści, zagubieni i nieszczęśliwi szukający swojego miejsca w życiu. Wśród nich znajduje się Grace (Małgorzata Hajewska-Krzysztofik), dziewczyna, której brat umarł z przedawkowania narkotyków Bohaterka zmienia płeć, by upodobnić się do brata. Robi to z miłości. Miłości poszukują też dwaj homoseksualiści Rod (Jacek Poniedziałek) i Carl (niemiecki aktor Thomas Schweiber). Jest też kobieta (znakomita Stanisława Celińska), która szuka miłości w ramionach Tinkera - lekarza (Mariusza Bonaszewskiego).
W spektaklu jest wiele pięknych scen, którym towarzyszy-niezwykła muzyka Pawła Mykietyna.
