Uroczysta premiera w Teatrze Żydowskim w 30 rocznicę zgonu Estery Kamińskiej
W TRZYDZIESTOLECIE śmierci Estery Racheli Kamińskiej, "żydowskiej Eleonory Duse", jak nazwała ją krytyka teatralna, odbyła się w Państwowym Teatrze Żydowskim premiera ulubionej przez sławną artystkę sztuki Jakuba Gordina "Mirełe Efros", poprzedzona uroczystą akademią żałobną.
W imieniu aktorstwa polskiego przemówił Karol Adwentowicz, podkreślając niezwykłe zasługi Kamińskiej dla rozwoju sztuki teatralnej. Obszerny referat poświęcony kolejom życia Estery Racheli Kamińskiej wygłosił I. Turkow.
Estera Rachel Kamińska zmarła 27 grudnia 1925 roku w Warszawie, ale założony przez nią teatr rozwijał się nadal pod kierownictwem jej córki Idy Kamińskiej. Po wyzwoleniu Polski teatr Kamińskiej rozpoczął chlubną kontynuację swej przedwojennej działalności jako Państwowy Teatr Żydowski, dając w okresie od 1949 roku 33 premier. Wystawiano szereg sztuk ludowych repertuaru żydowskiego, jak znakomity "Sen o Goldfadenie" czy "Herszełe z Ostropola", tudzież utwory naszych i obcych klasyków oraz autorów współczesnych: "Matka" Gorkiego, "Pan Jowialski" Fredry, "Meir Ezofowicz" Orzeszkowej i "Juliusz i Ethel" Kruczkowskiego.
Wystawiona obecnie sztuka Jakuba Gordina "Mirełe Efros" należała do ulubionych sztuk Estery Racheli Kamińskiej, która kreowała w niej główną rolę Mirełe. Obecnie gra ją Ida Kamińska, godna następczyni swej wielkiej Matki.
Świetną kreację Reb Nuchemcze dał Józef Widecki, pamiętny bywalcom tego teatru jako odtwórca roli tytułowej w "Herszele z Ostropola".
Należy podkreślić wysoki i wyrównany poziom gry artystów Państwowego Teatru Żydowskiego, występujących we wszystkich sztukach jako dobrze zgrany i jednolity zespół, tak, że mówić można raczej o zespołowej grze, niż o kreacjach poszczególnych artystów.
Doskonała zwykle inscenizacja i nowatorstwo, czyniące z tego teatru rodzaj ludowo-romantycznego widowiska, ograniczyły się tym razem do konwencjonalnego realizmu.
