Kot jak rockman
"Kot w butach" w reż. Anny Nowickiej w Teatrze Arlekin w Łodzi. Pisze Katarzyna Badowska w Gazecie Wyborczej - Łódź.
Kota w butach, znana z przekazów ustnych jeszcze przed opublikowaniem jej w 1697 roku w zbiorze Charles'a Perrault, pozostała niezmieniona: oto gadający kot dzięki swemu sprytowi po licznych perypetiach doprowadza do małżeństwa ubogiego młynarczyka z królewską córką. Ale jak ją opowiedziano! Kot w poprzecinanej poprzecznie i spiętej agrafkami koszulce oraz skórzanych punkowych mitenkach (Marcin Marzec) na rockową modłę wyśpiewuj e prawdę o swojej naturze.
Królewna Kryzia (Agata Butwiłowska) marzy, by ktoś wreszcie uczynił z niej kobietę, i narzeka na opresyjność kultury wraz z jej ceremoniałem. Król zawsze przemawia z wysokości tronu, czyli... małego kibelka umieszczonego na szczycie schodów, w konstrukcji przypominającego drewniany wychodek.
Jest dowcipnie za sprawą dialogów opracowanych przez Agatę Biziuk (Kot "lata jak kot z pęcherzem"), wyrazistej gry aktorskiej (mimiczne możliwości Bartka Brożyny zadziwiają i bawią do łez), projektów lalek, z których wiele ma charakter groteskowy, oraz pomysłów reżyserskich Anny Nowickiej (moment, w którym aktorzy "grają" trzymanymi na głowach lalkowymi przepiórkami, wywołał podczas premiery salwę śmiechu dorosłych).
Sytuacja na scenie zmienia się dynamicznie, ponieważ każdy z trojga aktorów obsługuje dodatkowo po kilka lalek. W utrzymaniu dobrego tempa pomaga muzyka Wiktora Szostaka - skomponowana "na poważnie", bez cukierkowatości zdarzającej się często w produkcjach dla dzieci, a przy tym nie za trudna dla najmłodszych.
W Arlekinowym "Kocie w butach", w całości przygotowanym przez ludzi młodych, wszystko jest spójne - od kostiumów i scenografii po słowo i gest. Są też smaczki dla dorosłych, które czynią z oglądania spektaklu przyjemność rodzinną.
