Radzieccy twórcy w warszawskiej operze
Na scenie Teatru Wielkiego trójka radzieckich twórców przygotowuje premierę "Damy Pikowej" Piotra Czajkowskiego. Pierwszy spektakl już 2 marca. Poprosiliśmy reżysera Lwa Michaiłowa, głównego reżysera moskiewskiego Teatru im. Stanisławskiego i Niemirowicza - Danczenki o krótką rozmowę.
- Realizuje Pan wiele oper klasycznych, a jednak zawsze podkreśla, że najbliższa mu jest muzyka współczesna. Czy to znaczy, że klasykę ceni Pan mniej?
- Skądże. Nawet najbardziej awangardowy twórca nie mógłby tego powiedzieć. Do Czajkowskiego, do Puszkina wraca się zawsze, bo to skarbnica narodowej kultury, bez niej nie istnieje współczesność. Cieszę się, że przyszło mi reżyserować "Damę Pikową" akurat teraz i właśnie w Warszawie. 90 lat temu Czajkowski skończył to genialne dzieło, tak więc mamy małą rocznicę. A wasz teatr, dysponujący wspaniałą techniką, pozwala mi na zrealizowanie pomysłów, łączących realizm psychologiczny z fantastyką, jakie są obecne w tym dziele.
- Jest Pan związany przez całe życie z teatrem operowym. Czy nigdy nie kusiła Pana scena dramatyczna?
- Chyba nie. Opera to moja wielka miłość, uważam teatr muzyczny za najwyższa formę teatru w ogóle. Tu przecież obcować można nie tylko z genialnym tekstem ale i z wielką muzyką. Zresztą pewnie nie miałbym czasu. Tuż przed przyjazdem do Warszawy reżyserowałem u nas "Miłość do trzech pomarańczy" Prokofiewa, przygotowywałem premierę z moimi studentami, a już czeka na mnie Gershwin i "Porgy and Bess". Podczas próby w Teatrze Wielkim spotkaliśmy także scenografa, światowej sławy twórcę związanego z moskiewskim Teatrem Wielkim, Walerego Lewentala.
- Nie lubię modernizacji klasyki - powiedział nam. Oczywiście, że muszę spojrzeć na dzieło oczami człowieka XX wieku. Ale jest sprawą taktu, czy dochowam wierności klimatowi epoki. W każdym razie staram się.
Dodajmy, że kostiumy do tej premiery przygotowuje Marina Sokołowa, kierownictwo muzyczne sprawuje Jacek Kasprzyk, choreografia Jerzego Graczyka, kier. chóru Lech Gorywoda.
