Bohater z widowni
"Kartoteka" w reż. Piotra Łazarkiewicza w Teatrze Miejskim w Gdyni. Pisze Grażyna Antoniewicz w Dzienniku Bałtyckim.
W Teatrze Miejskim w Gdyni "Kartoteka" Tadeusza Różewicza. Gasną światła i... zaczyna się kronika filmowa z lat 60, a w niej relacja ze zjazdu ONZ i migawki z... oswajania ssaka zwanego ryjówką, i towarzysz Gomułka. Potem do głosu dochodzą aktorzy Na scenie wielkie łoże, na nim Bohater. Czasem leży sam, czasem ładują się do niego goście. Koło łóżka przechodzą ludzie; zrodzeni z wyobraźni, wspomnień, zajęci swoimi sprawami. Jeśli już Bohater zwraca ich uwagę, to dlatego że czegoś nie dopatrzył, w czymś zawinił. - Brzydko bawi się pod kołdrą - irytuje się Ojciec (Eugeniusz Kujawski). - Wyszedł po papierosy i wrócił po piętnastu latach - żali się Dziewczyna (Beata Buczek-Żarnecka).
Chór Starców (odmłodzony), siedzący na trzech krzesełkach, na podwyższeniu, w dalekim planie, wtrąca się i komentuje zdarzenia.
Bohater (Wiesław Komasa), jak wielu, szuka własnej tożsamości, rozczarowany światem. Na próżno próbuje zapełnić puste miejsce po Bogu.
Wiesław Komasa stworzył wybitną kreację. To perfekcjonista, oszczędnie stosujący środki wyrazu, ale jednocześnie pełen ekspresji i prawdy. Sztuka Różewicza dopuszcza wielość interpretacji. Autor pisał, że jego "opowiadanie jest próbą złowienia i związania bohatera bez twarzy bez wieku i bez zawodu". Myślę, że dzisiaj ten dramat ma szansę na pełniejsze odczytanie niż wtedy gdy powstał. Bohaterem może być każdy z nas. Po premierze siwowłosy pan powtarzał: - Ta sztuka jest o mnie, o mnie!
Reżyser Piotr Łazarkiewicz zamknął spektakl fragmentem wiersza napisanego przez Różewicza w 1989 roku: Więc to już /wszystko mamo? /tak synku/to już wszystko/A więc to, tylko tyle/więc to jest całe życie? /Tak całe życie.
Publiczność nagrodziła aktorów długimi brawami. Przedstawienie jest mądre, zaczepne i precyzyjnie zrealizowane. Momentami zabawne. Na pewno nie nudne. Warto wybrać się na "Kartotekę".
Na zdjęciu: scena ze spektaklu.
