"Wszyscy moi synowie"
Pierwsza sztuka znanego u nas dobrze autora "Śmierci komiwojażera" czy "Po upadku" przyniosła mu w latach 1947-1948 wielki sukces. Historia fabrykacji wadliwych silników samolotowych, które spowodowały śmierć wielu lotników amerykańskich, prowadzi do ostrego kryzysu rodzinnego w momencie, kiedy syn powraca z wojny do domu. W roku 1947 akcenty krytyczne w stosunku do własnego społeczeństwa wywołały ostrą reakcję "wydziału wychowania" armii USA który zawiadomił "okupowane kraje" (Niemcy, Austrię, Japonię i Koreę), że w obecnej chwili sztuka nie odpowiada programowi wychowania a przedstawiciele wojska w Waszyngtonie oświadczyli, iż mimo zainteresowanie władz cywilnych i nawet przyznanie nagrody pisarzowi, uważają "za niewskazane wystawianie jej za granicą"... To chyba nawet zrozumiałe, że w obliczu niedawnych ofiar wojennych, nie na rękę było dowództwu armii USA obnażanie brudów moralnych społeczeństwa amerykańskiego biznesu, demaskowanie nikczemnych praktyk wielkiego przemysłu. Dzisiaj utwór ten ma już dla nas inne znaczenie - przemawia w niej Miller-moralista, pisarz, który w pozornie li tylko obyczajowej sztuce potrafi odsłonić motywy winy i kary, nadając im piętno konieczności. Metafizyka pieniądza jest jedynym prawem rządzącym tym społeczeństwem i ta teza utworu przez lat prawie trzydzieści od chwili, napisania utworu zachowała swoją aktualność.
Znany dramaturg i krytyk teatralny, Jan Paweł Gawlik, szukając przyczyn powodzenia Artura Millera na scenach polskich, stwierdza, iż prawdopodobnie "tkwią one w systemie motywacji, w tym połączeniu dobra i zła z z walutą i pantoflami całej poetyce jego dramaturgii, rezygnującej łatwo z paraboli i symbolu na rzecz intrygi, psychologii, obyczaju, a nade wszystko na rzecz przeszłości, która wypełniając szczelnie współczesność bohaterów kryje najwięcej niedopowiedzeń. Wystarczy zbieg okoliczności, by sprawy ukryte głęboko w mule lat wypłynęły nagle na powierzchnię - śmiertelnie niebezpiecznie dla wszelkich pozorów".
Data publikacji artykułu nieznana.
