Potrójny debiut
Spektakl "Leworęczna kobieta" to dzieło Moniki Pęcikiewicz - gorąco reklamowanej przez Pawła Miśkiewicza jako wielki talent reżyserski. Scenografię do tej pierwszej produkcji Studia Eksperymentalnego przygotowała Karolina Benoit - córka i wnuczka wielkich aktorów. Jako kompozytor zadebiutuje Marek Adamczuk. Trzy debiuty to wiele niespodzianek jak na jeden wieczór.
Peter Handke, autor "Leworęcznej kobiety", jest jednym z ciekawszych pisarzy austriackich. Lubi nam od lat wypominać nieostrożność wypowiadanych sądów - "leworęczność" jest czymś, czego nie akceptujemy - jest odmiennością, dziwactwem człowieka, a my, ludzie, zachowujemy się tak, jakbyśmy nie mieli prawa do odmiennego charakteru.
Kilka lat temu oglądaliśmy w Kalamburze "Wymyślanie publiczności" według Handkego, ukazujące, jak lekceważenie mechanizmów języka, uleganie banałom i bezmyślna akceptacja konwencji prowadzą do ogłupienia. Bywa, twierdzi z upodobaniem Handke, że stereotypy i banały całkowicie zastępują myślenie. Handke uważa, że literatura realistyczna nie jest przejrzysta. Iluzja realizmu jest jego zdaniem jedną z największych sztuczności. Jeden z jego bohaterów mówi: "Twoje nieprzerwane milczenie odrealnia ci nie tylko teraźniejszość, choć w danej chwili może wydawać ci się ona znacząca, ale niszczy też wstecznie wszystkie twe wcześniejsze przeżycia - aż po dzieciństwo. Dewaluuje i niszczy twą pamięć [...]".
Wieloletnia przyjaźń Wima Wendersa z Peterem Handkem wpłynęła na twórczość obu artystów. Rzeczywistość w tekstach Handkego, podobnie jak w filmach Wendersa, jest fragmentaryczna i nieuporządkowana. Poszczególne jej elementy układają się w fabularną mozaikę. Kiedy pisarz sam stanął za kamerą, jego debiutancki film, właśnie "Leworęczna kobieta", do złudzenia przypominał w swoim stylu dzieła Wima Wendersa. Przedpremierowy spektakl "Leworęcznej kobiety" we wrocławskim Teatrze Polskim (Scena na Świebodzkim) w czwartek o godz. 19. Czeka nas przednia zabawa teatralna.
